2014

..εδόθη εις εμέ ετέρα όρασις και ετέρα ακοή.
(π. Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Εννοείται
ότι κι εγώ
θα πω ¨χρόνια πολλά!¨.

Μα πιο αληθινός, θα ‘μαι, νομίζω,
αν ευχηθώ να ζήσεις ήρεμα
τα επόμενα λεπτά,
τις ώρες που έρχονται,
τη μέρα την αυριανή.

Διότι το ¨χρόνια πολλά¨
μου φαίνεται κάπως αόριστη ευχή.
Που σε κάνει
να ελπίζεις κάτι αβέβαιο
και μακρινό.

Που όλο έρχεται
κι όλο το χάνεις.
Και μένεις με τη δίψα.
Και γερνάς πεινασμένος.

Ζήσε το τώρα όμορφα.
Ευτυχισμένο.
Με επίγνωση.
Εν Χριστώ Ζώντι
και Παρόντι.

Νιώσε την κάθε σου στιγμή
και άκου
την αναπνοή σου.

Ζήσε το κάθε σου φιλί.
Κάνε την κάθε λέξη σου
να μοιάζει φλόγα πύρινη.

Έτσι θα νιώσεις
πλουτισμό ανεξήγητο,
μέσα στο τώρα.

Την αφθονία,
μες στο λίγο.

Το μεγαλείο,
στο μικρό.

Και το μικρό σου γεύμα
θα ‘χει μια διάσταση
αιώνιας αφθονίας.

Θα βλέπεις τη γυναίκα σου
για λίγο
και θα της φαίνεται Παράδεισος
η αγκαλιά σου.

Θα δίνεις στο παιδί σου
ένα χαμόγελο στοργής,
και θα νομίζει
ότι είδε
όλα τα λούλουδα της γης
και του βυθού τα χρώματα.

Θα συναντάς τους φίλους σου
για έναν καφέ
και θα αισθάνεσαι
ο πιο πλούσιος.

Θα γίνει
θεία Λειτουργία
η κάθε σου στιγμή.

Θα νιώθεις το Χριστό
και το αιώνιο Φως Του
μέσα σε πράγματα
που δεν μπορείς να φανταστείς.

Ασήμαντα για τους πολλούς,
σημαντικά για σένα όμως.

Όλα θα φαίνονται
πολλά.
Χρόνια πολλά.
Κι όλα πολλά.

Θα νιώθεις πλούσιος
έχοντας τρύπια πορτοφόλια,
τσέπες,
χέρια.

Σε βλέπω ήδη αλλαγμένο:
Είσαι μικρός,
και μοιάζεις
γέρων
στη σοφία.
Κι εσύ, παππούς,
με τόση ευεξία.
Σαν ετών 33.

Χρόνια πολλά.
Τώρα.

π. Ανδρέας Κονάνος

Καλή χρόνια

Καλή χρόνια σε όλους με χαρά υγεία και λίγο περισσότερη πίστη από φέτος.
Ας βάλουμε νέα αρχή και ας προσπαθήσουμε να προσελκύσουμε την χάρη Του Κυρίου. Γνωρίζουμε ήδη ότι έρχονται νέα μέτρα, δύσκολοι καιροί και μίζερα χρόνια. Όμως αυτά είναι για τους υλιστές και για τους απίστους. Εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε τον Χριστό κι Αυτός για εμάς είναι Φαγητό και νερό και θέρμανση και αγάπη και υπομονή και χαρά και καλοσύνη.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Oρθοδοξία και παράδοση. Δυο αλληλένδετες έννοιες που ΔΥΣΤΥΧΩΣ φθίνουν στις μέρες μας

Ας προσπαθήσουμε να τις κρατησουμε σαν κειμηλια στις καρδιες μας!!!

Αύριο η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του πρωτομάρτυρα Στεφάνου

Βιογραφία
Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι. Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ».(Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.

Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους.

Οι Ιουδαίοι, όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό. Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν ενσπείρει, άρπαξαν με μίσος το Στέφανο και τον οδήγησαν μπροστά στο Συνέδριο, τάχα για να απολογηθεί. Η απολογία του Στεφάνου υπήρξε πρότυπο τόλμης και θάρρους. Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξαπέλυσε λόγια - κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Και από υπόδικος, ορθώθηκε θυελλώδης ελεγκτής και κατήγορος. Τότε ακράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι, τον έσυραν έξω από την πόλη, όπου τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Εκεί φάνηκε και η μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου προς τους εχθρούς του με τη φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Κύριε μη λογαριάσεις σ’ αυτούς την αμαρτία αυτή.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Βασίλειον διάδημα, ἐστέφθη σὴ κορυφή, ἐξ ἄθλων ὧν ὑπέμεινας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Μαρτύρων Πρωτόαθλε· σὺ γὰρ τὴν Ἰουδαίων, ἀπελέγξας μανίαν, εἶδες σου τὸν Σωτῆρα, τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν. Αὐτὸν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὁ Δεσπότης χθὲς ἡμῖν, διὰ σαρκὸς ἐπεδήμει, καὶ ὁ δοῦλος σήμερον, ἀπὸ σαρκὸς ἐξεδήμει· χθὲς μὲν γάρ, ὁ Βασιλεύων σαρκὶ ἐτέχθη, σήμερον δέ, ὁ οἰκέτης λιθοβολεῖται· δι᾽ αὐτὸν καὶ τελειοῦται, ὁ Πρωτομάρτυς καὶ θεῖος Στέφανος.                                                                  
                                                                                                                             [αναγνωστης]

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ, ΛΟΙΔΟΡΙΑΣ, ΚΑΤΑΛΑΛΙΑΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ

Περί κατακρίσεως.

Κατάκριση σημαίνει να κρίνεις και να καταδικάζεις κάποιον για ένα αμάρτημα.

Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει ότι « τίποτα δεν είναι τόσο ευχάριστο για τους ανθρώπους, όσο το να κατακρίνουν τις πράξεις των άλλων». Και ο Χρυσόστομος λέει ότι «με την κατάκριση ανατράπηκαν και βυθίστηκαν ψυχές». Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει σε όλους ότι αυτός που κατακρίνει δεν μπορεί να απολογηθεί. Διότι για το κρίμα που κατακρίνει τον άλλον, κατακρίνει τον εαυτό του. Γιατί τα ίδια κάνει και αυτός που κρίνει. Και συ άνθρωπε που κρίνεις αυτούς που κάνουν τέτοιες πράξεις και κάνεις αυτά, νομίζεις ότι θα γλυτώσεις την κρίση του Θεού; Ο καθένας κουβαλάει το δικό του φορτίο. Για αυτό και ο Χρυσόστομος παραινεί λέγοντας: «ας μη γινόμαστε λοιπόν πικροί δικαστές των άλλων, για να μη ζητηθούν και από μας ευθύνες. Γιατί έχουμε αμαρτήματα μεγαλύτερα από κάθε συγγνώμη. Επομένως, καλύτερα να ελεούμε εκείνους που έκαναν ασυγχώρητα αμαρτήματα, για να εξασφαλίσουμε κι εμείς οι ίδιοι από πριν για τον εαυτό μας τέτοιο έλεος. Κι όμως, όσο κι αν φιλοτιμηθούμε, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να προσφέρουμε τέτοια φιλανθρωπία, την οποία χρειαζόμαστε εμείς από τον φιλάνθρωπο Θεό…γιατί όποιος μιλάει με φροντίδα και ακρίβεια για τον συνάνθρωπό του, πολύ περισσότερο θα έχει τον Θεό να κάνει το ίδιο για αυτόν. Ας μη μιλάμε λοιπόν ο ένας εναντίον του άλλου.


Και ο Κύριος μας δίνει εντολές λέγοντας: «Μην κρίνετε για να μην κριθείτε. Για το κρίμα που κρίνετε θα κριθείτε και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε. Τι βλέπεις το ξυλαράκι στο μάτι του αδελφού σου, ενώ το δοκάρι στο δικό σου μάτι δεν το καταλαβαίνεις;»



Περί λοιδορίας.

Λοιδορία είναι η κακολογία, η ύβρη, η καταλαλιά.

Ο λοίδορος είναι μοχθηρός, επιρρεπής στο να κατηγορεί και στις ύβρεις. Έχει ακάθαρτη καρδιά. Το πνεύμα του είναι διεστραμμένο και η ψυχή του μοχθηρή. Το στόμα του είναι διεστραμμένο, η γλώσσα του πονηρή, τα χείλη του βέβηλα, οι λόγοι του άδικοι. Γίνεται πικρός δικαστής του αδελφού του, τον κατακρίνει χωρίς απολογία, ανηλεής και αδυσώπητος του επιτίθεται και του απαγγέλει την καταδίκη του. Ο λοίδορος καθόλου δεν διαφέρει από τον δολοφόνο, διότι ο μεν αφαιρεί την ζωή, ενώ ο δε την τιμή, δηλαδή το βάθρο πάνω στο οποίο στηρίζεται η ζωή.

Περί καταλαλιάς και καταλάλου.


Καταλαλιά είναι η κατηγόρια, η κακολογία. Κατάλαλος είναι αυτός που κακολογεί και κατηγορεί τον πλησίον του. Ο Μέγας Βασίλειος λέει «καταλαλιά είναι να μιλάς  εναντίον ενός αδελφού που δεν είναι παρών, με σκοπό να τον συκοφαντήσεις, ακόμα και αν είναι αλήθεια αυτό που λες».

Ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος συμβουλεύει λέγοντας: «Αδελφοί, μην καταλαλείτε ο ένας εναντίον του άλλου. Αυτός που καταλαλεί εναντίον του αδελφού του, ή κρίνει τον αδελφό του, καταλαλεί ενάντια στον νόμο, κρίνει τον νόμο. Αν όμως κρίνεις τον νόμο, δεν τηρείς τον νόμο, αλλά είσαι κριτής του. Ένα είναι ο νομοθέτης που μπορεί να σώσει και να καταστρέψει. Εσύ ποιος είσαι, που κρίνεις τον άλλον»; Ο κατάλαλος με την καταλαλιά τρώει τις σάρκες των αδελφών του (Πατερικόν). Ο Μέγας Βασίλειος θεωρεί άξιους αφορισμού τον κατάλαλο και αυτόν που τον ακούει, λέγοντας «αν κάποιος βρεθεί να καταλαλεί εναντίον κάποιου ή να ακούει κάποιον να καταλαλεί και να μην τον επιτιμά, να αφορίζεται μαζί του».

Ο κατάλαλος αφαιρεί την τιμή του ανθρώπου, όπως ο φονιάς την ζωή. Και οι δυο είναι εξίσου ανθρωποκτόνοι.

Περί συκοφαντίας και συκοφάντη.

Συκοφαντία είναι η ψεύτικη κατηγορία. Συκοφάντης είναι ο ψεύτης. Και κάποιος σοφός λέει «κανέναν άλλον να μη θεωρείς ψεύτη, παρά τον συκοφάντη. Γιατί μεταξύ ψεύδους και συκοφαντίας δεν υπάρχει καμία διαφορά». Συκοφάντη οι παλιότεροι και οι τωρινοί ονομάζουν τον διαβολέα και τον προσαγωγέα.

Είναι βέβαιο ότι ο διάβολος έχει εφεύρει την συκοφαντία. Δηλητήριο σκορπιού η γλώσσα του συκοφάντη. Δεν παρατάει το έργο του ο συκοφάντης, όταν επιπλέον αντιληφθεί ότι και οι άρχοντες επιθυμούν τη συκοφαντία. Μηχανεύεται ψέματα και διαβάλλει με κάθε τρόπο. Ο Κύριος θα εξολοθρεύσει όλα τα πονηρά χείλη. Η γλώσσα του συκοφάντη μισεί την αλήθεια. Η συκοφαντία γκρέμισε νέους και γέροντες, άρχοντες και δυνάστες. Ο συκοφάντης χαίρεται πολύ περισσότερο, όσο με τις πράξεις του γίνεται δημοφιλής.

Απόδοση στα νέα Ελληνικά
Γεώργιος Τέζας - Φιλόλογος



ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
                                                                                                                           [Αναγνωστης]

Το παράπονον του Χριστού

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
(Τι θα του απαντήσουμε όλοι μας;)

Όποιος αγαπά πονά, αλλά δεν παραπονιέται. Ό,τι κι αν γίνη. Σκύβει μέσα του και υπομένει τα πάντα για χάρη της αγάπης. Από κει αρχίζει και η θυσία. Και αγάπη χωρίς θυσία του εαυτού μας δεν γίνεται. Δεν είναι αληθινή. Είναι σαν την άκοπη ελεημοσύνη του πλουσίου και όχι σαν το «δίλεπτον της χήρας». Γιατί το να υπομένης για την αγάπη είναι να θυσιάζης την δική σου χαρά. Όπως θυσιάζεται η μάνα για το παιδί της. Και τότε η αγάπη ξαναγίνεται χαρά και πολλαπλασιάζεται «τριάντα, εξήντα, εκατόν φορές» πιο πολύ από το τάλαντον της πρώτης αγάπης, που είναι δώρον του Θεού σε όλες τις ψυχές, όταν γεννιούνται σ’ αυτόν τον κόσμο.

Την αλήθεια τούτη δεν πρέπει κανείς να την περάση μέσα από το εργαστήριο της λογικής, που μόνον πρόσθεση και αφαίρεση ξέρει να κάνη και πιο πολύ προτιμά την διαίρεση και ποτέ τον πολλαπλασιασμό. Μόνον στην αμαρτία ξέρει να πολλαπλασιάζη. Στα χρήματα, στις απολαύσεις, στην δόξα την εγκόσμια. Γι’ αυτό την αλήθεια της αγάπης μόνο μέσα από την καρδιά πρέπει να την βλέπουμε, να την νοιώθουμε, να την ζούμε. Άφησε την λογική, που σου λέγει ότι έτσι, με την αγάπη, μπορεί να πέσης έξω, να σε ξεγελάσουνε, να σε εκμεταλλευθούνε. Αυτές είναι πονηρίες άθλιες και προέρχονται από τον Πονηρό… Θέλει να μας εμποδίση από την ευτυχία της αγάπης την ανείπωτη, από το φως της ελευθερίας το ανέσπερο, που το δίνει κι αυτό η αγάπη και προπαντός ο μισόκαλος Πονηρός θέλει να μας εμποδίση από το αγκάλιασμα του Θεού. Γιατί όποιος αγαπήση, λίγο ή πολύ, νοιώθει αμέσως πάνω του το χέρι του Θεού, που τον χαϊδεύει στοργικά…

Πώς λοιπόν, βάλαμε για τίτλο σε τούτες τις σκέψεις «Το παράπονο του Χριστού»; Πρέπει να εξηγήσω ότι την τιτλοποίηση αυτή μου την έδωσε μία φράση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που λέγει:

- «Κατά την Δευτέραν Παρουσίαν θα μας κοιτάξουνε εκείνα τα γλυκύτατα μάτια, τα γεμάτα ανείπωτη αγάπη και στοργή και τρυφερότητα, θα μας κοιτάξουν παραπονεμένα και τότε θάναι, που δεν θα ξέρουμε πού να πάμε να κρυφτούμε».

Ένα βλέμμα, που κανένας μας δεν θα μπορή να το αντέξη και θα μας συντρίβη και θα μας πληγώνη όσο τίποτε άλλο, τίποτε άλλο. Θα είναι σαν μία πληγή αγιάτρευτη και ίσως αυτή να είναι η Κόλαση, που δεν τελειώνει, θα είναι το πυρ, που θα μας καίη συνεχώς και χωρίς τελειωμό. Οι τύψεις και η αφόρητη πίκρα για την ευτυχία, που χάσαμε… Δεν είναι, λοιπόν, παράπονο αυτού του κόσμου, αλλά λύπη του Χριστού, που θα βλέπη τους αμαρτωλούς να χάνονται μακριά του, κατά την δική τους σημερινή επιλογή, και να ζουν την ατέλειωτη δυστυχία μέσα στο «σκότος το εξώτερον», δηλαδή μακρυά από την παρουσία του Θεού, που είναι ο αιώνιος Παράδεισος. Τότε…

Το παραπονεμένο βλέμμα του Χριστού δεν είναι όπως τα δικά μας παράπονα. Εμείς παραπονιόμαστε συνήθως για τον εαυτό μας τον αχόρταγο, γιατί κάποιος μας αδίκησε ή μας ξέχασε ή δεν έκανε αυτό, που θέλαμε. Παραπονιόμαστε όταν δεν μας τιμούν, δεν μας κάνουν δώρο, δεν μας ευεργετούν. Παραπονιόμαστε από εγωισμό και φιλαυτία. Από υπερηφάνεια και φιληδονία. Το παράπονο του Χριστού, όμως, είναι αντίθετο. Είναι σαν να παραπονιέται για λογαριασμό μας, για μας, που δυστυχούμε και δεν δεχτήκαμε τα δώρα του και την αιώνια ευτυχία, που ετοίμασε ο Θεός «τοις αγαπώσιν αυτόν» (Α’ Κορ. β’ 9). Λυπάται, πονά, υποφέρει για την δική μας δυστυχία… Μπορείτε να το φαντασθήτε αυτό; Λυπάται ο Χριστός, που δεν είμαστε ευτυχισμένοι, που δεν πήγαμε κοντά Του να μας χαρίση την αιωνιότητα της χαράς!...

Τι να κάνουμε λοιπόν; Τι να πούμε στον παραπονεμένο Χριστό, για την δυστυχία μας, την ψυχική, την υλική και την πνευματική; Γιατί, ας μου επιτρέψη ο πολύ αγαπημένος μου Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος να πω, ότι ο Χριστός δεν έχει παραπονεμένο βλέμμα μόνον κατά την Δευτέρα Παρουσία, αλλά και τώρα το έχει διαρκώς επάνω μας, και ας είναι ήρεμο και γαλήνιο στις βυζαντινές εικόνες, που βλεπουμε στους ναούς. Παραπονιέται και τώρα, που δεν πάμε κοντά Του, αλλά Τον αποφεύγουμε γεμάτοι «προφάσεις εν αμαρτίαις»… Παραπονιέται, που δεν αξιοποιούμε την θυσία Του και δεν παίρνουμε τα Τίμια Δώρα Του, που είναι ικανά και να μας καθαρίσουν και να μας σώσουν και να μας χαρίσουν από τώρα την μεγάλη ευτυχία της αγάπης. Έστω και στα πρώτα βήματα, έστω και στα πρώτα κύματα, που θα αναταράξουν την νεκρωμένη θάλασσα της καρδιάς. Ο σπόρος της αγάπης υπάρχει σε όλες τις ψυχές. Εμείς αδιαφορούμε για το βλάστημα και την ανθοφορία Του. Πρέπει, όμως, να δεχθούμε την χάρη των Τιμίων Δώρων, το έλεος της Εκκλησίας Του «εν ελευθερία» και όχι αναγκαστικά…

Το παράπονο του Χριστού, αυτό το συγκλονιστικό παραπονεμένο βλέμμα, που μας αγκαλιάζει όλους, μπορεί να μας οδηγήση από τώρα στην σωτηρία και την ανάσταση, αν τα έχουμε διαρκώς μπροστά μας, σαν οδηγό. Όχι για να φοβόμαστε την τιμωρία και την Κόλαση, αλλά για να μάθουμε να αγαπούμε και ποτέ να μη χωριστούμε από την πηγή της αληθινής αγάπης, που είναι ο Χριστός. Γιατί άλλος τρόπος πραγματικής μετανοίας δεν υπάρχει από την αγάπη του Κυρίου. Μόνον το βλέμμα του Χριστού. Τότε μόνον η μετάνοιά μας μπορεί να αρχίση και να ανθοφορήση και να καρπίση, αν δούμε κατάματα το βλέμμα του Κυρίου και μόνον όταν κλάψουμε, έστω και με ένα δάκρυ, για την λύπη, που του προκαλούμε. Τότε αρχίζουμε να μαθαίνουμε τα μυστικά της αγάπης, που αναλάμπουν μέσα στα μάτια του Θεανθρώπου…

Το παράπονο του Χριστού είναι γιατί δεν μετανοούμε, γιατί δεν απλώνουμε τα χέρια μας να τον αγκαλιάσουμε. Γιατί αυτό είναι η μετάνοια: Να επικαλεσθούμε την βοήθειά του και να δηλώσουμε ταπεινά την ανημπόρια μας. Αυτό το μικρό σημείον ζητεί, αυτήν την πρώτη κίνηση από μας τα ελεύθερα πλάσματά Του, για να τρέξη αστραπιαία κοντά μας και να μας αρπάξη από τον πύρινο ποταμό, που ζητά να μας καταπιή. Ακόμα και ένα βλέμμα μας προς το πονεμένο πρόσωπο του Χριστού μπορεί να μας σώση, αν το βλέμμα μας αυτό επικαλείται την χάρη Του με συντριβή.

Πόσοι δεν άρχισαν την επιστροφή τους στον Θεό με ένα τέτοιο βλέμμα! Ας θυμηθούμε την περίπτωση του Αποστόλου Πέτρου με τα μεγάλα λόγια και τους μεγάλους ενθουσιασμούς. Τον πρόδωσε το ίδιο εκείνο βράδυ, κι ας ήταν πρωτοκορυφαίος Αποστολος, λίγο μετά την προδοσία του Ιούδα, όταν Τον αρνήθηκε τρεις φορές. Και τότε το βλέμμα του Χριστού έκανε το θαύμα του και σώθηκε ο αρνητής Πέτρος. Ήταν η στιγμή, που αρνήθηκε ο Πέτρος για Τρίτη φορά τον Χριστόν, ενώ ήταν κοντά του, και «εφώνησεν αλέκτωρ». Και συνεχίζει ο Ευαγγελιστής την αφήγησή του:

- «Και στραφείς ο Κύριος ενέβλεψε τω Πέτρω, και υπεμνήσθη ο Πέτρος του λόγου του Κυρίου, ως είπεν αυτώ ότι πριν αλέκτορα φωνήσαι απαρνήση με τρις· και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς» (Λουκ. κβ’ 61-62).

Ας βγούμε κι εμείς έξω από την καθημερινή μας ματαιοφροσύνη και ας κλάψουμε πικρώς κάτω από το στοργικό βλέμμα του Χριστού. Αυτή η προσπάθεια είναι το κορυφαίο, το πρώτο βήμα στον δρόμο της αγάπης και της σωτηρίας.

Π.Μ Σωτήρχος
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ                                                             [Αναγνωστης]

Ὁ Δεκάλογος τοῦ Ἱεροψάλτη

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Τὸ ἄγραφο Τυπικὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας" (1993) τοῦ Ἱεροψάλτου κ. Ἰωάννου Χ. Δαμαρλάκη:



Νὰ στέκεται κατὰ τὴν ὥρα τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν σὲ στάση ΗΓΕΜΟΝΙΚΩΣ ΤΑΠΕΙΝΗ χωρὶς περιττὲς κινήσεις, μορφασμούς, κ.λπ.

Νὰ φορᾶ πάντοτε τὸ ἱερὸ ράσσο καὶ νὰ προσπαθεῖ καὶ οἱ βοηθοί του νὰ εἶναι ρασοφορεμένοι. Προσδίδει ἱεροπρέπεια.

Νὰ ψάλλη πάντοτε μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Βυζαντινῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς μας, σύμφωνα μὲ τὸν κανόνα τῆς ἐν Λαοδικεία Οἰκουμενικῆς Συνόδου "ἀπὸ διφθέρας ψάλλειν".

Νὰ ψάλλη πάντα τὸ ἴδιο εἴτε εἶναι μόνος του στὴν Ἐκκλησία εἴτε ὑπάρχει πλῆρες ἐκκλησίασμα γιατὶ σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις τὸν πανταχοῦ παρόντα Θεὸ ὑμνεῖ.

Νὰ συνδυάζει τὸν τρόπο τῆς ψαλμωδίας μὲ τὸ νόημα τοῦ ὕμνου π.χ. ἀλλιῶς ἐκφράζεται ὁ διατονικὸς ἦχος τῆς Μ. Πέμπτης καὶ ἀλλιῶς ὁ διατονικὸς ἦχος τοῦ Πάσχα. Πρέπει δηλαδὴ νὰ ψάλλη "χρωματισμένα καὶ ὄχι ἄσπρα".

Νὰ σέβεται τοὺς Λειτουργοὺς Ἱερεῖς καὶ τοὺς συναδέλφους καὶ νὰ συνεργάζεται ἁρμονικὰ μαζί τους.

Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ περιβάλλεται τὸ ἱερὸ ράσσο καὶ ἀρχίζει νὰ ἐκτελεῖ τὰ ἱερά του καθήκοντα πρέπει "πᾶσαν τὴν βιωτικὴν μέριμναν" νὰ ἀποχωρίζεται.

Νὰ ἀπαγγέλλη τὰ ἀναγνώσματα καὶ νὰ ψάλλη τὰ μέλη εὐάρθρως καὶ ἐννοιολογικὰ ὥστε οἱ πιστοὶ νὰ κατανοοῦν καὶ νὰ συμμετέχουν.

Νὰ γνωρίζη ὅτι κάθε ὑπερβολὴ κατὰ τὴν ὥρα τοῦ ψάλλειν βλάπτει ἀνεπανόρθωτα.

Νὰ συμμετέχει στὰ διαδραματιζόμενα τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν ἴνα μὴ ἐπαληθεύεται τὸ τροπάριον "πολλάκις τὴν ὑμνωδίαν ἐκτελῶν εὐρέθην τὴν ἁμαρτίαν ἐκπληρῶν".

Τέλος ὁ Ἱεροψάλτης ὡς κατώτερος κληρικὸς πρέπει νὰ συμπεριφέρεται ἀνάλογα. Ἡ μορφή του γενικά (ἐνδυμασία, κώμη κ.ἄ.), πρέπει νὰ "δείχνουν" πάντα τὸ ὑπούργημά του. Εἶναι κατ' ἐξοχὴν καὶ καθ' ὑπεροχὴν "Ἀνὴρ Ἐκκλησιαστικός". Καὶ γιὰ νὰ ἐπιτύχη στὸ ἔργο του πρέπει νὰ διάγη βίο ἐνάρετο, "ἐν μελέτη, ἐν ἀκοῆ, ἐν πίστει, ἐν νηστεία, ἐν ὑπομονῆ καὶ ὑπακοή".

                                                                                                                                  [Αναγνωστης]

Σήμερα Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου, Η σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εορτάζουν

Ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος ὁ Ὁμολογητής
Ὁ Ἅγιος Κωνστάντιος ὁ Νέος Ἱερομάρτυρας ὁ Ρῶσος
Ὁ Ὅσιος Εὐάρεστος

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος ὁ Ὁμολογητής

Ο Σ. Εὐστρατιάδης, στὸ Ἁγιολόγιό του, ἀναφέρει γιὰ τὸν Ἅγιο αὐτὸν τὰ ἑξῆς:
Ἤκμασεν ἐπὶ τῆς βασιλείας Κωνσταντίνου καὶ Εἰρήνης (780 – 797), γεννηθεῖς ἐν Λυκαονίᾳ καὶ σπουδάσας ἐν Ἀλεξανδρείᾳ. Μετὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τῶν σπουδῶν αὐτοῦ κατέφυγεν εἰς μονὴν τινά, ἀποκαρεῖς μοναχὸς καὶ διαπρέψας ἐν τῇ μοναχικῇ πολιτείᾳ, διὰ δὲ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν παιδείαν αὐτοῦ προεβιβάσθη εἰς τὸν μητροπολιτικὸν θρόνον τῶν Σαρδέων, λαβῶν μέρος ἐν τῇ κατὰ τῶν εἰκονομάχων ἀθροισθείσῃ ἐν Νίκαιᾳ τὸ δεύτερον Ἑβδόμῃ οἰκουμενικῇ συνόδῳ (787), ἐν ᾗ τὴν ὀρθὴν τῆς ἐκκλησίας δόξαν μετὰ παρρησίας καὶ θάρρους καθωμολόγησε καὶ ὑπέγραψε (ἴδε Mansi, τ. XII, σ. 1087 – 1088).
Τὰ ἐξαιρετικὰ αὐτοῦ προσόντα ἐκτιμῶντες οἱ βασιλεῖς ἐνεπιστεύθησαν αὐτῷ διαφόρους δημοσίας ἀποστολάς, ἀλλὰ ἐπὶ τῆς βασιλείας Νικηφόρου Α’ (802 – 811), ἐπὶ καταγγελία γενομένη παρὰ ἀνωτέρου ὑπαλλήλου ἐν Σάρδεσι ὅτι ἔκειρε μοναχὴν κόρην, ἣν ἐζήτει οὗτος εἰς γάμον, ὁ Εὐθύμιος ἐξωρίσθη εἰς τὴν νῆσον Παττάλαραν λίαν ταλαιπωρηθεῖς. Ἐκ τῆς ἐξορίας ἐπανῆλθεν εἰς Κωνσταντινούπολη (814), ἀλλὰ καὶ πάλιν μετὰ τὴν ἔκρηξιν τῆς εἰκονομαχίας ἐπὶ Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου (813 – 820), ὁπαδὸς τῆς ἐναντίας ταχθεῖς μερίδος, ἐξωρίσθη εἰς Ἄσσον (παρὰ τὸ Ἀδραμύτιον), ἔνθα παρέμεινε μέχρι τοῦ θανάτου τοῦ Λέοντος ἀνακληθεῖς ὑπὸ Μιχαὴλ τοῦ Τραυλοῦ (820 – 829), ἀλλὰ καὶ τοῦτον καταβροντήσας δι’ ὧν κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ εἶπεν, «εἰ τὶς οὖ προσκυνεῖ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν εἰκόνι περιγραπτὸν ἤτω ἀνάθεμα», ἐξώργισε καὶ ἠνάγκασε νὰ ἐξορίσει αὐτὸν εἰς τὸν Ἀκρίταν, ἔνθα ἐνέκλεισεν αὐτὸν εἰς ζοφερωτάτην φυλακὴν ἐκεῖ διὰ βουνεύρων τυπτόμενος καὶ ἐκ τῶν πληγῶν ἐξογκωθεῖς ὡς ἀσκὸς ὀκτὼ ἡμέρας μετὰ τὴν ἄθλησιν, πρὸς Κύριον ἔξεδημησε». Θεῷ παραστάς, Εὐθύμιε, τρισμάκαρ, πλήρης ἄληκτου τυγχάνεις εὐθυμίας.
(Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου, ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστές, περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται καὶ τὴν 11η Ὀκτωβρίου.)

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Όσιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός ΔΙΔΑΧΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητεί βοήθεια από τους εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι δαίμονες. ***** Ο Γέροντας Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός (1929-1995), πλήρης Χάριτος και αγιοπνευματικών χαρισμάτων, απολάμβανε μεγάλου σεβασμού στη Γεωργία. Μαρτυρίες για την αγιότητα του δίνουν σε ένα μικρό βιβλίο Μητροπολίτες, ηγούμενοι, ηγουμένισσες, μοναχοί, ιερείς και λαικοί. Ο Γέροντας ήταν ασυμβίβαστος με κάθε αντίχριστη πολιτική και πρακτική. Την πρωτομαγιά του 1965 έκαψε ένα 12μετρο πορτραίτο του Λένιν πού κρεμόταν στο κτίριο του ανωτάτου Σοβιέτ στην Τυφλίδα, πρωτεύουσα της Γεωργίας. Συνελήφθη από την Κα-Γκε-Μπε. Στην ερώτηση του ανακριτού γιατί το έκανε απάντησε: «Το έκανα γιατί δεν είναι δυνατόν να λατρεύουμε ένα άνθρωπο. Εκεί, στην θέση του πορτραίτου του Λένιν, πρέπει να κρεμάσετε την εικόνα της Σταυρώσεως του Χριστού. Γιατί γράφετε ‘Δόξα στον Λένιν’; Πρέπει να γράψετε: Δόξα στον Κύριο Ιησού Χριστό». Μετά από αυτό τον έκλεισαν σε ψυχιατρική κλινική, όπου διέγνωσαν σχιζοφρένεια!!! Παραθέτουμε στην συνέχεια μερικές από τις νουθεσίες του Γέροντος προς τα πνευματικά του τέκνα περί των εσχάτων και του Αντιχρίστου. Δίδασκε ο Γέροντας: στους εσχάτους καιρούς τους ανθρώπους θα τους σώσουν η αγάπη, η ταπείνωση και η καλωσύνη.
Η καλωσύνη ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου, η ταπείνωση οδηγεί μέσα σ’ αυτόν, αλλά η αγάπη εμφανίζει τον Θεό. Όλους, όσοι πήγαιναν σ’ αυτόν για ευλογία, τους παρακαλούσε κλαίγοντας: να κάνετε το καλό για να σας σώσει η καλωσύνη σας. Η γή κατά το ήμισυ έγινε Άδης. Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και δεν τη χτυπά απλώς, αλλά ορμά μέσα. Εσείς θα τον δείτε τον Αντίχριστο. Θα προσπαθήσει να βασιλεύσει σε όλον τον πλανήτη. Παντού θα γίνονται διωγμοί… μη μένετε χώρια. Κρατηθείτε μαζί, δέκα-δεκαπέντε μαζί. Βοηθείτε ο ένας τον άλλον. Στους εσχάτους χρόνους να μην κοιτάτε τον ουρανό. Μπορεί να πλανηθείτε από τα ψευδοσημεία που θα παρουσιάζονται εκεί. Θα εξαπατηθείτε και θα απολεσθείτε… Θα βάλουν το χάραγμα του Αντιχρίστου στο χέρι και στο μέτωπο. Τα διάφορα προιόντα δεν μπορούν να σας προκαλέσουν βλάβη. Έστω κι’ αν βάζουν σ’ αυτά τον αριθμό του Αντιχρίστου, αυτό δεν είναι ακόμη το χάραγμα. Πρέπει να λέτε το ‘Πάτερ ημών’, να κάνετε τον Σταυρό σας και η τροφή σας θα αγιάζεται. Στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητεί βοήθεια από τους εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι δαίμονες. Ρώτησαν τον Στάρετς αν μπορεί κανείς να κλέψει τροφή, όταν δε θα μπορεί να την αγοράσει. Απάντησε έτσι: «Αν κλέψεις, θα παραβείς μία από τις δέκα εντολές. Όποιος ενεργεί έτσι, ακόμη και έτσι δέχεται τον Αντίχριστο. Ο πιστός άνθρωπος πρέπει να ελπίζει στο Θεό. Ο Κύριος στους έσχατους χρόνους θα ενεργεί τέτοια θαύματα, ώστε ένα φυλλαράκι από το δένδρο θα φθάνει για τροφή ενός μηνός. Στ’ αλήθεια. Ο πιστός άνθρωπος θα σταυρώνει τη γή, και εκείνη θα του δίνει ψωμί. Αν βιάσουν ένα κορίτσι, το διακορεύσουν χωρίς τη θέληση του, αυτό ενώπιον του Θεού θα παραμείνει παρθένος. Ετσι θα γίνει και με το χάραγμα του Αντιχρίστου. Αν δώσουν το χάραγμα ενάντια στη θέληση του ανθρώπου, αυτό δεν θα ενεργεί επάνω του. Στο Ευαγγέλιο είναι γραμμένο ότι παντού θα γίνονται διωγμοί αλλά και θλίψη σε όποιον προδίδει το Ευαγγέλιο. Θα έρθει καιρός που θα είναι απαραίτητο να φύγετε στα βουνά, μόνο να μην το κάνετε ένας-ένας. Ομαδικά να φεύγετε στα βουνά και στα δάση. Για τους πιστούς χριστιανούς η μεγαλύτερη θλίψη θα είναι ότι αυτοί θα φεύγουν στο δάσος, αλλά οι κοντινοί τους άνθρωποι θα δέχονται το χάραγμα του Αντιχρίστου. Στους εσχάτους καιρούς οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα πηγαίνουν στην εκκλησία, θα βαπτίζονται, θα κηρύττουν για τις ευαγγελικές εντολές. Όμως μην τους πιστεύετε. Αυτοί δεν θα έχουν τα καλά έργα. Μόνο με τα καλά έργα μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τον αληθινό Χριστιανό». Πηγή: ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ, Τριμηνιαία Έκδοση Ορθοδόξου Διδαχής – Μάρτιος 2012

Τα Χριστούγεννα του Μίσα !!

Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα. Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή. Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά. Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά. - Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής.

Το πρόγραμμα έως τα Χριστουγεννα

Σήμερα νυχτερινή λειτουργία στις 22.00 το βράδυ στο μοναστήρι.

Αύριο στις 16.30 το απόγευμα, Εσπερινός - Μεγάλες ώρες στην ενορία.

Τρίτη πρωί στο μοναστήρι, Όρθρος - Μεγάλες ώρες - Εσπερινος με Θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Θα λειτουργήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστοριάς κ. Σεραφείμ.Τριτη στις 21.00 το βράδυ, αγρυπνία Χριστουγεννων στο μοναστηρι.

Τετάρτη πρωί στις 5.30, Όρθρος και Θεία λειτουργία Χριστουγέννων στην ενορία.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

ΓΡΑΜΜΑ ΑΘΩΟΥ

Μου ' στειλε κάποιος ένα γράμμα σήμερα,
και μου ' δωσε το ελεύθερο
να το κοινοποιήσω.

Μα εγώ κράτησα μια παράγραφο μόνο
απ' τα λεγόμενά του.

¨Οι γονείς μου παντρεύτηκαν από συνοικέσιο.
Δεν είναι κάτι κακό από μόνο του.
Μα δεν υπάρχει κάποια χημεία ανάμεσά τους.
Δεν θα ' θελα να ζήσω κάτι παρόμοιο.
Για να αντέξω να τα βγάλω πέρα στη ζωή μου.
Αν δεν αγαπάς,
αν δεν χαίρεσαι μ' αυτόν που είσαι,
δεν μπορείς να ζήσεις.
Η ζωή είναι μεγάλη και δεν αντέχεται με ζόρισμα.
Αμαρτάνω μ' αυτά που λέω, πάτερ;..¨

Εννοείται πως όχι..

Αν είσαι στη νεανική ηλικία,
χαλάρωσε,
βεβαιώσου ότι δεν είσαι ¨ελέφαντας¨
και μάθε ν' αγαπάς
και να ανοίγεσαι
ακούγοντας τη φωνή της καρδιάς σου.

Αν είσαι γονιός,
βάλε στην άκρη πείσματα
και απαιτήσεις απ' τους άλλους
κι απόδειξε
ότι πράγματι όχι μόνο αγαπάς το παιδί σου,
αλλά και το σέβεσαι.
Εμπράκτως.

Κι αν κάνει λάθος;
Ας κάνει!
Στον πυρήνα του λάθους
θα υπάρχει κάτι θεϊκό: Η ελευθερία!

Δεν σωζόμαστε από τις τέλειες επιλογές,
μα από τον αγώνα
που επισφραγίζει
τη γνησιότητα και μοναδικότητα
του προσώπου μας.

Κανείς δεν κρατά στο τσεπάκι του
τη σωτηρία κανενός.

π. Ανδρέας Κονάνος

Καστορίας Σεραφείμ : "Πατέρες, βοηθήστε το λαό μας"

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων και ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε εκκλησιαστικά, λατρευτικά, πνευματικά, το μεγάλο αυτό γεγονός της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού και την κατά σάρκα έλευσή Του στον κόσμο μας και στην δική μας φτώχεια.

Γι' αυτό θα ήθελα να μεταφέρω στην αγάπη σας, διά μέλανος και χάρτου, έναν φοβερό λόγο του Αγίου Κυρίλλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας, που αναφέρεται σ' αυτήν την μεγάλη εορτή και μας υπενθυμίζει γιατί ο Χριστός έγινε άνθρωπος. Να τι λέγει ο μεγάλος αυτός Πατέρας της Εκκλησίας:

«Τα ουράνια ευφραίνονται, τα βουνά γεμίζουν με αγαλλίαση, διότι έρχεται ο Κύριος ανάμεσά μας για να ευεργετήσει όλους τους ανθρώπους, για να ελεήσει όλον τον κόσμο και να χαρίσει την ευφροσύνη σε όλους. Ενώ ήταν Θεός, ο Άπειρος και Παντοδύναμος, έγινε μικρός και αδύνατος άνθρωπος και παρουσιάστηκε στη γη και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους:

-Με αυτούς που ήταν δούλοι, Εκείνος που είναι ο Δεσπότης και Κυρίαρχος του σύμπαντος,

-με αυτούς που ήταν καταχρεωμένοι πνευματικά λόγω των αμαρτιών τους για να πληρώσει και να εξοφλήσει τα χρέη τους,

-με αυτούς που ήταν κατάδικοι πνευματικά και αλυσοδεμένοι από τον Σατανά, Αυτός που είναι ο Λυτρωτής και ο Ελευθερωτής,

-με αυτούς που ήταν απελπισμένοι, Εκείνος που χαρίζει ελπίδα,

-με αυτούς που είχαν καταπέσει ψυχικά, Αυτός που είναι η Ανάσταση όλων,

-με αυτούς που ήταν αχάριστοι, Αυτός που είναι εύσπλαχνος και πολυέλεος,

-με αυτούς που ήταν ένοχοι αναρίθμητων παραβάσεων, Εκείνος που είναι ανένοχος,

-με αυτούς που ήταν αμαρτωλοί, Εκείνος που είναι αναμάρτητος και πανάγιος,

-προς αυτούς που πάντοτε έδειχναν την αχαριστία τους, Αυτός που χαρίζεται και συγχωρεί με απλοχεριά και αφθονία όλους τους ανθρώπους»1.

Απέναντι σ΄ αυτήν την φιλανθρωπία του Θεού, όπως μας την ζωγράφισε ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας Άγιος Κύριλλος, θα πρέπει να τοποθετηθούμε κι εμείς ανάλογα. 

Πρώτον. Δοξολογικά και ευχαριστιακά, αναγνωρίζοντας την ύψιστη ευεργεσία την οποία μας χάρισε με το να ενδυθεί την ανθρώπινη σάρκα για να την αγιάσει και να την ανεβάσει στα δεξιά του Θρόνου της Μεγαλοσύνης

Δεύτερον. Μία άλλη τοποθέτηση απέναντι σ΄ αυτήν την φιλανθρωπία του Θεού είναι η αναγνώριση της αμαρτωλότητας και η αναξιότητάς μας. Είναι γνώρισμα της αληθινής αυτογνωσίας, η οποία καλλιεργείται από το ταπεινό φρόνημα που διαθέτουμε και το οποίο μας ανοίγει διάπλατα τις πύλες της μετανοίας. Εάν, ως ποιμένες της Εκκλησίας, δεν αισθανόμαστε ότι είμαστε αμαρτωλοί και εκείνο το οποίο μας σώζει είναι το έλεος του Θεού, δεν έχουμε την δυνατότητα, όχι μόνο στο Ιερό Βήμα να εισέλθουμε, αλλά ούτε και στον Ναό του Θεού και να αντικρύσουμε με τα μάτια μας το πρόσωπο του Χριστού. Αυτό δε το οποίο χρειαζόμαστε είναι να προσπίπτουμε ταπεινά στον Θρόνο της Χάριτός Του και ικετευτικά να Τον παρακαλούμε «υπέρ των ιδίων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων».

Τρίτον. Μία άλλη τοποθέτηση σ΄ αυτήν την ευσπλαχνία του Θεού είναι η αγάπη μας στον παράγοντα άνθρωπο. Αν θέλουμε να γίνουμε φιλόθεοι, θα πρέπει να γίνουμε συγχρόνως και φιλάνθρωποι. Ιδιαιτέρως στην τραγωδία που βιώνει ο τόπος μας και στην δυσκολία που αντιμετωπίζει ο πονεμένος λαός μας, οφείλουμε να σταθούμε δίπλα του ως αληθινοί ποιμένες και να του δώσουμε χέρι βοηθείας και να του παράσχουμε ενίσχυση και ελπίδα. Για μας ισχύουν οι λόγοι του Προφήτου Ησαίου: «Παρακαλείτε παρακαλείτε τον λαόν μου, λέγει Κύριος ο Θεός· ιερείς λαλήσατε εις την καρδίαν Ιερουσαλήμ, παρακαλέσατε αυτήν»2. 

Με αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις σας απευθύνω και πάλι γραπτώς και για πολλοστή φορά τις υποχρεώσεις σας απέναντι στο Θεό, στον εαυτό σας και στο συνάνθρωπό μας και σας προτρέπω πατρικά και αδελφικά για τα κάτωθι:

1. Για να γιορτάσουμε αληθινά Χριστούγεννα θα πρέπει να καθαρθούμε πνευματικά, ψυχικά, να πλυθούμε μέσα στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως. "Καθαρτέον πρώτον και είτα τω καθαρώ προσομιλητέον". Μετάνοια ειλικρινής ενώπιον του πνευματικού πατρός, που είναι ένας Κληρικός και ποτέ ένας λαϊκός ή μία εικόνα, όπως κάνουν πολλοί και συμβουλεύουν ανάλογα και τους Χριστιανούς μας. Στον Επίσκοπο εδόθη η χάρη "του δεσμείν τε και λύειν τα των ανθρώπων πταίσματα" και ο Επίσκοπος εν συνεχεία δίδει αυτήν την άδεια ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ στους Πρεσβυτέρους της Εκκλησίας.

Πληροφορούμαι πως υπάρχουν Κληρικοί που δεν εξομολογήθηκαν ποτέ από τότε που έγιναν Κληρικοί. Αυτό είναι φοβερό, πατέρες μου αγαπητοί. Πως πλησιάζουμε την Αγία Τράπεζα; Πως πιάνουμε το πανακήρατο Σώμα του Χριστού; Πως κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων; Σας παρακαλώ, τα φετινά Χριστούγεννα να σημάνουν συναγερμό πνευματικής καθάρσεως. Να εξομολογηθούμε όλοι, να πάρουμε την άφεση των αμαρτιών μας, να φιλοξενήσουμε στον χώρο της καρδιάς μας τον νεογέννητο Κύριο.

2. Εάν εμείς πετύχουμε την κάθαρση της καρδιάς, να ετοιμάσουμε εν συνεχεία και το ποίμνιό μας. Να προτρέψουμε τους Χριστιανούς μας να εξομολογηθούν, να καθαρθούν και εν συνεχεία να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων. Έχουμε ευθύνη γι' αυτό, και θα δώσουμε φρικτό λόγο στον Θεό για την ραθυμία που δείξαμε ως προς την πνευματική κατάσταση, την τροφοδοσία και την αναγέννηση του ποιμνίου μας.

Κατά την συγκεκριμμένη ημέρα επισκέψεως του Πνευματικού, για την οποία πρέπει να είναι καλά ενημερωμένος ο λαός του Θεού, πρέπει και εσείς να είστε παρόντες στον Ναό με την κατάλληλη θέρμανση, και γενικά να φροντίσετε ως υπεύθυνος Εφημέριος για την απρόσκοπτη εξο-μολόγηση του ποιμνίου σας. Η αδιαφορία αποτελεί μέγιστο αμάρτημα με φοβερές συνέπειες. . . . .

3. Θα κληθούμε τις ημέρες αυτές, όπως και πάντοτε, να δώσουμε εξετάσεις στην εντολή της αγάπης. Οι αδελφοί μας που υποφέρουν χρειά-ζονται την βοήθειά μας. Γι' αυτό λειτουργούν και υπάρχουν τα Φιλόπτωχα Ενοριακά Ταμεία και το Γενικό Φιλόπτωχο της Ιεράς Μητροπόλεως, για να ανακουφίζουν τον ανθρώπινο πόνο. Παρακαλείσθε θερμά να συμπαρασταθείτε με όλες τις δυνάμεις σας στους αδελφούς του Χριστού. Εάν δεν επαρκούν τα έσοδα του Ενοριακού Ταμείου ή δεν υπάρχει Φιλόπτωχο Ταμείο, απευθυνθείτε στην Ιερά Μητρόπολη. Βοηθείστε τους αδελφούς μας να κάνουν και αυτοί Χριστούγεννα. Δεν πρέπει να υπάρχει Χριστιανός στην Ενορία μας, που να στερηθεί ένα πιάτο φαγητό αυτήν την ημέρα.

4. Στον τομέα των Ιερών Ακολουθιών θα πρέπει να δείξουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Να κάνουμε, δηλαδή, όλες τις Ιερές Ακολουθίες, όπως αυτές προβλέπονται από το Τυπικό της Εκκλησίας, με ιδιαίτερο ζήλο, με ιδιαίτερη αγάπη, "ζέον τω πνεύματι, τω Κυρίω δουλεύοντες", κατά την έκφραση του Αποστόλου Παύλου. Να καλύψουμε και να ικανοποιήσουμε τις λατρευτικές ανάγκες του ποιμνίου μας. Να ενδιαφερθούμε να τελέσουμε την Θεία Λειτουργία στις Ενορίες που δεν έχουν Ιερέα, καθώς και άλλες Ιερές Ακολουθίες. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε στρατιώτες του Χριστού, όπλο μας η προσευχή, οι Ιερές Ακολουθίες. Με αυτές κατεβάζουμε τον Θεό στην γη και ανεβάζουμε τον άνθρωπο στον Ουρανό.

Παρακαλώ προς τούτο θερμά· να μην παραλείψουμε ούτε μία Ακολουθία τις άγιες αυτές ημέρες, ακολουθώντας το Τυπικό της Εκκλησίας μας και, κυρίως, τις οδηγίες που σας έχουν δοθεί από την Ιερά Μητρόπολη για το Ιερό Δωδεκαήμερο.

5. Προκειμένου να προετοιμάσουμε κατάλληλα τον λαό μας προς υποδοχή για το μεγάλο γεγονός της ενανθρωπήσεως του Κυρίου μας, θα πρέπει να κάνουμε όλοι ανεξαιρέτως, και προς τούτο εντέλλεσθε, το ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ στους Ναούς μας τις παραμονές της μεγάλης εορτής (20,21,22 Δεκεμβρίου) προσκαλώντας προς τούτο και άλλους γείτονες Εφημερίους.

6. Καθαριότητα Ιερού Ναού, Ιερού Βήματος (Αγίας Τραπέζης, Ιερών Σκευών). Όπως, αγαπητοί μου πατέρες, θα προετοιμάσουμε το σπίτι μας για τις εορτές του Δωδεκαημέρου, κατά παρόμοιο τρόπο και μάλιστα με περισσότερη σπουδή, θα πρέπει να προετοιμάσουμε και τον Οίκο του Κυρίου. Συνεργοί και βοηθοί μας τα ευλαβή πρόσωπα της Ενορίας μας, γυναίκες και άνδρες, ενώ για το Ιερό Βήμα εμείς οι ίδιοι με ιδιαίτερη επιμέλεια, με φόβο Θεού. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν Ναοί απεριποίητοι, Ιερό Βήμα - Αγία Τράπεζα - Ιερά Σκεύη σε ακαταστασία. ΠΡΟΣΟΧΗ: Παρακαλείσθε, αλλά και εντέλλεσθε προς τούτο. Θα επιθεωρήσω προσωπικά, όπου μπορώ, για να διαπιστώσω την καθαριότητα του κάθε Ιερού Ναού.

7. Να προσέξουμε και την καθαριότητα των αμφίων μας. Μία καθαρή ή και καινούργια ακόμη στολή, εάν έχει φθαρεί η προηγούμενη, μας προετοιμάζει κατάλληλα να σταθούμε όπως πρέπει στο Ιερό Θυσιαστήριο. Την ταπείνωσή μας δεν θα την δείξουμε με τα λερωμένα και τα φθαρμένα άμφια, αλλά με το ήθος και την συμπεριφορά μας. Προσοχή, ακόμη, και στην ενδυμασία μας, για να μην προκαλούμε τα ειρωνικά σχόλια αρκετών ανθρώπων, αλλά να οικοδομούμε τις συνειδήσεις τους.

8. Παρακαλώ θερμά για την δραστηριοποίηση όλων σας στον ΕΡΑΝΟ της ΑΓΑΠΗΣ. Θα πρέπει να δώσουμε όλοι μας το παρόν προσφέροντας αγάπη και στοργή στους αδελφούς μας Χριστιανούς.

9. Άφησα τελευταίο το πιο σπουδαίο και το πιο σημαντικό. Όπως ανέφερα και παραπάνω η πατρίδα μας βιώνει μία αληθινή τραγωδία και ο πονεμένος λαός μας ζει κάτω από δύσκολες συνθήκες αντιμετωπίζοντας καθημερινά πληθώρα προβλημάτων. Τώρα, πατέρες μου, δίνουμε εξετάσεις! Γι’ αυτό σας προτρέπω και πάλι πατρικά:

Α. Παρηγορείτε τον λαό μας.

Β. Ενισχύστε αυτούς που βρίσκονται σε απόγνωση και απελπισία.

Γ. Προσφέρετε την χάρη και την ευλογία του Θεού στον καθένα που σας ζητά βοήθεια.

Δ. Βρείτε αυτούς που έχουν ανάγκη και προσφέρετέ τους τα απαραίτητα, είτε από το Ενοριακό σας Φιλόπτωχο Ταμείο, είτε ενημερώνοντας την σχετικώς Ιερά Μητρόπολη.

Ε. Προσευχηθείτε γι’ αυτούς τους ανθρώπους.

ΣΤ. Πυκνώστε τις Ιερές Ακολουθίες (Θείες Λειτουργίες, Αγρυπνίες, Εσπερινούς, Αγιασμούς, Ευχέλαια, κ.α.), ζητώντας μ΄ αυτόν τον τρόπο το έλεος του Θεού.

Όλα αυτά, αγαπητοί πατέρες, τα καταθέτω με εμπιστοσύνη στην δική σας αγάπη ως Επίσκοπος και πνευματικός σας πατέρας, αναμένοντας την δική σας ανταπόκριση.

Σας εύχομαι να έχετε την ευλογία του Θεού στην ζωή σας, στην οικογένειά σας, στην Ενορία σας και με υγεία και πνευματική προκοπή να γιορτάσουμε το μεγάλο και υπερφυές γεγονός της Θείας Επιφανείας.

Με πατρικές ευχές

Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ

Ο ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ 

Σημείωση : Το κείμενο είναι η προτρεπτική εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφειμ, προς τους Κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως εν'όψει των εορτών του Αγίου Δωδεκαημέρου.

2 νυχτερινές λειτουργίες έμειναν ως τα Χριστούγεννα

Ολοκληρώνεται το ιερό σαρανταλείτουργο και φέτος με τις 2 επόμενες νυχτερινές λειτουργίες. Για όσους δεν γνωρίζουν,  κάθε βράδυ στις 10, τελείτε νυχτερινή Θεία λειτουργία, στην Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης  με τον Ιερέα του χωρίου, π. Κωνσταντίνο Τομπατσίδη.
Οι νυχτερινές λειτουργίες που απομένουν είναι σήμερα 20/12 και την Κυριακή 22/12.

Καλά Χριστούγεννα!

Λόγοι Πατέρων

" Το να υπενθυμίζει κανείς τις ευεργεσίες του και να τις διαδίδει , είναι το ίδιο με το να βρίζει ".

" Είναι σκληρό το να αποτύχεις , αλλά είναι ακόμη χειρότερο να μην έχεις δοκιμάσει να επιτύχεις ".

" Η ανάγνωση είναι για τον νου, ό,τι η άσκηση για το σώμα ".

" Η ευσυνείδητη κριτική, πρώτα ζυγίζει τα προτερήματα και κατόπιν τα ελαττώματα ¨.

" Άλλο είναι να πεις πολλά λόγια , κι άλλο να πεις τα κατάλληλα ".

Δωρεάν E- books του Π. Παϊσίου

Κατεβάστε από τον σύνδεσμο και διαβάστε δωρεάν μια συλλογή βιβλίων του π. Παϊσίου. Ο σύνδεσμος είναι εδώ -> Δωρεάν βιβλία Πατρός Παϊσίου

Σήμερα 19/12/2013, εορτάζουν οι Οἱ Ἅγιοι Βονιφάτιος καὶ Ἀγλαΐα ἡ Ρωμαία

Ἔζησαν τὸν 3ο μ.Χ. αἰώνα. Ἡ Ἀγλαΐα ἀνῆκε στὴν τάξη τῶν εὐγενῶν καὶ πλούσιων Ρωμαίων γυναικὼν καὶ ἦταν πάντα πρόθυμη στὶς ἐλεημοσύνες καὶ στὶς διάφορες ἀγαθοεργίες.
Ὁ δὲ Βονιφάτιος ἦταν γραμματέας τῆς περιουσίας τῆς Ἀγλαΐας καὶ ἐπόπτης τῶν κτημάτων της. Ὅπως ἡ κυρία του, ἦταν καὶ αὐτὸς εὔσπλαχνος καὶ φιλάνθρωπος. Διαχειριζόταν τὴν περιουσία τῆς Ἀγλαΐας μὲ πολλὴ τιμιότητα, καὶ ἀπέναντι στοὺς ὑπηρέτες ἦταν εὐγενέστατος.
Ἀλλὰ ἡ ἀνεξέλεγκτη καλοζωία ἔπνιξε τὴν πνευματικότητα τοῦ Βονιφατίου καὶ τῆς Ἀγλαΐας. Ἄναψε τὴν εὔφλεκτη νεότητά τους καὶ παρασύρθηκαν ἀπὸ τὶς ἔνοχες σαρκικὲς ἡδονές. Εὐτυχῶς ὅμως, ὁ ἔλεγχος τῶν συνειδήσεών τους ἦταν αὐτὸς ποὺ τελικὰ ἐπικράτησε. Ἁμάρτησαν. Ἔκλαψαν καὶ οἱ δυὸ πικρά. Θὰ τοὺς δεχόταν ἄραγε καὶ πάλι ὁ Θεὸς σὰν ζωντανὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας του; Γιατί ὄχι; Ἄλλωστε, ὁ Ἴδιος εἶπε: «Χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἐνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοούντι». Δηλαδή, χαρὰ γίνεται στοὺς οὐρανούς, μὲ τὴν παρουσία ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ, ποὺ συμμετέχουν στὴ χαρὰ αὐτή, γιὰ ἕναν ἁμαρτωλὸ ποὺ μετανοεῖ.
Μὲ πολλὴ συντριβὴ λοιπόν, οἱ δυὸ μετανοοῦντες ἐξομολογήθηκαν τὸ ἠθικό τους ὀλίσθημα σὲ πνευματικὸ ἱερέα καὶ ἡ ἠθική τους ἐπιστροφὴ καὶ ἀναγέννηση ἦταν πλέον γεγονός.
Ἔτσι ἀργότερα ὁ μὲν Βονιφάτιος πέθανε μαρτυρικὰ γιὰ τὴν πίστη στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας, ἡ δὲ Ἀγλαΐα, ἀφοῦ πούλησε τὰ ὑπάρχοντά της, ἀφιέρωσε τὴν ζωή της στὴν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν καὶ τῶν πασχόντων.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Μαρτύρων τὴν εὔκλειαν, ἰχνηλατήσας θερμῶς, Χριστὸν ὡμολόγησας, ἐπὶ ἀπίστων στερρῶς, σοφὲ Βονιφάτιε· ὅθεν καθάπερ πλοῦτον, ἀδαπάνητον Μάρτυς, δέδωκας σοῦ τὸ σῶμα, τῇ σεμνῇ Ἀγλαΐᾳ· ἐξ οὗ τῷ κοσμῷ πηγάζει, ῥῶσις καὶ ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἱερεῖον ἄμωμον, ἐθελουσίως, σεαυτὸν προσήγαγες, τῷ ἐκ Παρθένου διὰ σέ, τεχθῆναι μέλλοντι Ἅγιε, στεφανηφόρε σοφὲ Βονιφάτιε.

Μεγαλυνάριον.
Ἄθλοις ἀπαθείας καταυγασθείς, παθῶν τῆς δουλείας, ἀπεσείσω τὸν σκοτασμόν, καὶ ἀνδραγαθήσας, υἱὸς φωτὸς ἐδείχθης, ὡς Ἀθλητὴς τοῦ Λόγου, ὦ Βονιφάτιε.

Χριστουγεννιάτικη εορταστική εκδήλωση της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας

Χριστουγεννιάτικη εορταστική μουσική εκδήλωση με ύμνους και κάλαντα των Χριστουγέννων διοργανώνει η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας «ο Άγιος Μηνάς» και ο Σύλλογος Ιεροψαλτών «ο Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης», το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013 και ώρα 6.30 μ.μ. στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καστοριάς.

Την εκδήλωση θα χαιρετήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ.

Χριστούγεννα και φέτος σε λίγες μέρες

Η αβυθομέτρητη και απροσπέλαστη αγάπη του Θεού και φέτος θα έρθει να γεννηθεί στη γη μας. Και όχι μέσα σ’ ένα ρομαντικό σπήλαιο, όπως το συνηθίζουμε στις σύγχρονες απεικονίσεις-φωτογραφίες, που στολίζει τη ρίζα του χριστουγεννιάτικου δένδρου μας.
Αλλά στο υγρό και βρωμερό στάβλο της Βηθλεέμ, στην κρύα σπηλιά, εκεί μέσα που άρχισε να χτυπά η πλέον ζεστή καρδιά που χτύπησε στη γη. Κάθε κτύπος τούτης της καρδιάς σήμαινε αγάπη και μόνο αγάπη προς το γένος των ανθρώπων. Και όπως πολύ ωραία συνεχίζει τις σκέψεις του ένας άγιος επίσκοπος των ημερών μας «…τι είναι για μας η σπηλιά παρά ράπισμα στην ματαιοδοξία μας και μόνιμος μάρτυρας του μεγαλείου Του;».
Εκεί στη φάτνη ταπεινώνεται «αταπεινώτως» ο Θεός για να νιώσει ο σημερινός άνθρωπος πως μόνο η θεοΰφαντη στολή της ταπεινώσεως μπορεί να κάνει τον άνθρωπο Θεό κατά χάριν. Και το πιο συγκινητικό εκεί συναντήθηκαν ο Θεός και ο άνθρωπος!
Οι τραγικοί Βηθλεεμίτες έκλεισαν καρδιές και πόρτες σε μια επίτοκη μητέρα, την Θεοτόκο Μαρία, και της αρνήθηκαν για λίγες μόνο ώρες ζεστής γωνιάς μαζί με τον προστάτη της, τον δίκαιο Ιωσήφ.

Αλλά μήπως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ακριβές αντίγραφο της εποχής μας, που πεισματικά αρνούνται μια έστω πρόχειρη θέση στο Χριστό, αφού τα ενδιαφέροντά τους εξαντλούνται —ειδικά σήμερα— στην απόσειση της οικονομικής κρίσης και όχι μόνο;

Ο αγγελικός δοξολογικός ύμνος έρχεται να γνωστοποιήσει και να πιστοποιήσει το μεγαλύτερο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, πως γεννήθηκε ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου, και πως πάντα θα στέκει στα μονοπάτια της γης για να συναντήσει τον καθένα άνθρωπο και να του πει πως είναι ο ένας και μοναδικός, ο προσωπικός του λυτρωτής.

Άραγε ο σημερινός άνθρωπος, ο πικραμένος και παραπονεμένος, ο βαθειά πληγωμένος ή και πολύ πονεμένος από όλους και από όλα έχει μέσα του αποθέματα δοξολογικά όχι γι’ αυτά που του λείπουν, αλλά για τα τόσα άλλα πνευματικά και πλούσια υλικά αγαθά που τα απολαμβάνει ασύμμετρα, και που μας τα χαρίζει η αγάπη του εν σπηλαίω τεχθέντος νηπίου; Δεν νομίζετε ότι είναι πλέον καιρός και η ίδια μας η ζωή να γίνει μια δοξολογία, ένας ύμνος όχι πια για την οικονομική μας μιζέρια, αλλά για μια ζωή κάθε αρετής και ιδιαίτερα σήμερα της αφειδώλευτης αγάπης και συμπόνιας, της ευσπλαχνίας και της κάθε λογής φιλανθρωπίας στους αναγκεμένους αδελφούς του Χριστού που τόσο πλήθυναν γύρω μας; Όλοι εμείς να δώσουμε το βροντερό παρών σ’ αυτήν την εκστρατεία της αγάπης οι τόσο βαρυφορτωμένοι και βαρυστομαχιασμένοι!

Τα κάλαντα —ευτυχώς ακόμα υπάρχουν— μας υπενθυμίζουν πως «εκ της Περσίας έρχονται τρείς Μάγοι με τα δώρα» για να τα αποθέσουν στα πόδια του πιο πάμφτωχου βασιλιά δηλώνοντας απλά και ταπεινά τον σεβασμό και την υποταγή της σοφίας και της γνώσης τους στη άπειρη σοφία του Θεού. Και ο επηρμένος και φαντασιωμένος από τις γνώσεις του άνθρωπος όχι απλά μας έφερε στο χείλος μιας προβλεπόμενης —ή και προκατασκευασμένης— χρεωκοπίας, αλλά εγκατέστησε δικτάτορα στις καθημερινές μας σχέσεις έναν ορατό ή αδιόρατο φόβο. Και το κέρδος από όλη αυτήν την ιστορία; Φοβάται που ζει και φοβάται πως θα πεθάνει. Δηλαδή δυστυχισμένος και εδώ και εκεί!

Όταν τα ξημερώματα των Χριστουγέννων θα ηχήσουν γλυκόλαλα και παρήγορα οι καμπάνες, ας οδηγήσουμε νωρίς και χαρούμενα τα βήματά μας στην Εκκλησία, για να αποθέσουμε τα δώρα της αγάπης μας και προπάντων καθαρή τη στολή της ψυχής μας στο νεογέννητο Χριστό.

Στη θεία Λειτουργία θα ξεπεράσουμε φόβους, φοβίες, κρίσεις, φτώχιες, αδικίες. Εκεί θα ξεχάσουμε τα όποια οικονομικά προβλήματα, γιατί ακριβώς για μια ακόμη φορά θα ζήσουμε το μυστήριο της «θείας οικονομίας» δηλαδή της απροσμέτρητης αγάπης του Θεού σε μας τους πολύ δικούς και αγαπητούς Του. Δεν θα έχει καμιά θέση το ανθρώπινο δντ στη ζωή μας γιατί υπάρχει και ζει για όλους μας ο Δυ Να Τός Θεός!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Σαββίδης Παύλος
Θεολόγος καθηγητής                                                                                                   [αναγνωστης]

Έληξε η δικαστική περιπέτεια του Λυκούργου με τον Μητροπολίτη Καστοριάς Ζήτησε συγνώμη την οποία δέχτηκε ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ

Ο π. Μοναχός Λυκούργος Λευτεράτος με νέα του δήλωση προς το Μονομελές Πλημ/κείο Καστοριάς ( σήμερα ήταν η δίκη) ζήτησε συγνώμη λέγοντας πως »έκανα λάθος μιας και πρόκειται περί εντίμου,ανεπιλήπτου,ηθικού,αφιλοχρήματου,αφιλάργυρου,φιλομόναχου, ακατηγόρητου και γνησίου Επισκόπου της Εκκλησίας του Χριστού»


Eδώ η επιστολή :

Επιστολή

πηγή : alphafm.gr

Αύριο Τετάρτη 18/12/2013 στις 16.30, αντί του Παρακλητικού Κανόνα θα πραγματοποιηθεί Ευχέλαιο.

Σήμερα 17/12/2013, Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Θαυματουργός ὁ ἐκ Ζακύνθου, Ἀρχιεπίσκοπος Αἰγίνης

Γόνος εὐσεβέστατης καὶ ἀρχοντικὴς οἰκογένειας τῆς Ζακύνθου (πατρὸς Μωκίου Σηκούρου καὶ Παυλίνας), ἀνατράφηκε ἀπ’ αὐτὴν μὲ τὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔτσι γρήγορα διακρίθηκε στὰ γράμματα καὶ τὴν ἀρετή.
Νωρίς, μόλις ἐνηλικιώθηκε, ἀσχολήθηκε μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως νὰ συντρέχει στὴν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν. Κατόπιν ἔγινε μοναχὸς στὴν βασιλικὴ Μονὴ τῶν Στροφάδων, ὅπου ἀσκήθηκε στὴν ἀγρυπνία, τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴν μελέτη τῶν Γραφῶν.
Ἔπειτα πῆγε στὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ βρεῖ καράβι προκειμένου νὰ ταξιδέψει στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἀλλὰ ὁ τότε ἀρχιερέας τῶν Ἀθηνῶν, ἄκουσε κάποια Κυριακὴ τὸ λαμπρό του κήρυγμα καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς παρακλήσεις τὸν ἔκανε ἐπίσκοπο Αἰγίνης, μὲ τὴν ἐπίσημη κατόπιν ἔγκριση τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Τὰ ποιμαντικά του καθήκοντα, ἐπιτέλεσε ἄγρυπνα καὶ ἄοκνα. Ἀναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας καὶ παιδαγωγὸς τοῦ ποιμνίου του. Ἡ φήμη του εἶχε διαδοθεῖ παντοῦ, ἀλλὰ αὐτὸς παρέμενε ἁπλὸς καὶ ταπεινός.

Ομιλία του αείμνηστου Δημητρίου Παναγόπουλου για τον προφήτη Δανιήλ

1o Mέρος


2ο Μέρος

Σήμερα 17/12/2013, Ο Προφήτης Δανιήλ και οι Άγιοι Τρεις Παίδες Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ

Ο προφήτης Δανιήλ είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες και έζησε στα τέλη του 7ου με τις αρχές 6ου π.Χ. αιώνα. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα, ήταν από βασιλικό γένος και γεννήθηκε στην Άνω Βηθαρά.

Νήπιο ακόμα, οδηγήθηκε μαζί με τους γονείς του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Με την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα, ο Δανιήλ (που ο αυτοκράτορας μετονόμασε Βαλτάσαρ) με τους τρεις Εβραίους νεαρούς, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή. Επειδή η απόδοσή τους στις σπουδές ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο βασιλιάς τους έδωσε μεγάλη θέση στο κράτος. Μάλιστα ο Δανιήλ είχε το χάρισα να ερμηνεύει όνειρα και αργότερα προφήτευσε και τον ερχομό του Υιού του ανθρώπου.

Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ, έκανε δική του χρυσή εικόνα και απαίτησε απ' όλους τους αξιωματούχους και το λαό να την προσκυνήσουν. Ο Δανιήλ έλειπε σε αποστολή. Ήταν όμως οι τρεις παίδες, που δεν προσκύνησαν την εικόνα. Αμέσως καταγγέλθηκαν στο βασιλιά. Αυτός τους είπε ότι, αν πράγματι δεν προσκύνησαν, τους περιμένει το καμίνι της φωτιάς. Τότε οι τρεις παίδες απάντησαν: «Άκου βασιλιά, ο ουράνιος Θεός, τον οποίο εμείς λατρεύουμε, είναι τόσο δυνατός, που μπορεί να μας βγάλει σώους και αβλαβείς από το καμίνι της φωτιάς και να μας σώσει από τα χέρια σου. Αλλά και αν ακόμα δεν το κάνει, να ξέρεις ότι τους θεούς σου δε λατρεύουμε και την εικόνα σου δεν προσκυνάμε».

Πράγματι, όταν τους έριξαν στη φωτιά, οι τρεις παίδες βγήκαν σώοι και αβλαβείς. Το ίδιο συνέβη αργότερα και με το Δανιήλ, όταν ο Δαρείος τον έριξε στο λάκκο των λεόντων, επειδή έκανε την προσευχή του, ενώ ο βασιλιάς είχε διατάξει για 30 μέρες να μη κάνει κανείς ιδιαίτερη προσευχή.

Βλέποντας το θαύμα ο Δαρείος, κράτησε το Δανιήλ στην αυλή του, όπου παρέμεινε και πέθανε σε βαθιά γεράματα, πιθανότατα, στα Σούσα.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα! ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως, οἱ ἅγιοι τρεῖς παῖδες ἠγάλλοντο· καὶ ὁ Προφήτης Δανιήλ, λεόντωv ποιμήv, ὡς προβάτων ἐδείκνυτο. Ταῖς αὐτῶν ἰκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.

Κανονική λειτουργία

Το blog απο σήμερα λειτουργεί κανονικά. Βελτιστοποιήθηκε η προβολή σε κινητά τηλέφωνα και tablets.

Αλλαγή σε inagiaskyriakis.eu

Λόγω μετακόμισης του site σε άλλο server, δεν θα είναι δυνατή η προβολή του προσωρινά σε κινητά τηλέφωνα, καθώς επίσης θα είναι αργή και η πλοήγηση.

Αύριο μετά το μεσημέρι θα είναι πλήρως λειτουργικό και αρκετά πιο γρήγορο απο πριν.

Ευχαριστούμε

Παρακολουθήστε την Θεία Λειτουργία με υπότιτλους σε νέα Ελληνικά.

Οι Άγιοι Θύρσος, Λεύκιος και Καλλίνικος εορτάζουν στις 14 Δεκεμβρίου

Στον καιρό των διωγμών
Οι Άγιοι Μάρτυρες Θύρσος, Λεύκιος και Καλλίνικος έζησαν κατά τον καιρόν του βασιλέως Δεκίου. Ο Δέκιος βασίλευσε κατά τα έτη 249-251 μ.Χ. Ήταν δε φοβερός χριστιανομάχος. Και οι τρεις κατήγοντο από την χώρα των Βιθυνών και από γένος λαμπρό και ξακουστό. Κατά τον καιρό αυτό ήσαν σε όλες τις πόλεις ανήμεροι και αντίχριστοι άρχοντες, που τιμωρούσαν τους πιστούς αλύπητα. Στην Καισάρεια της Βιθυνίας, που ήταν κοντά στην Προύσα, στην οποία και κατοικούσαν οι Άγιοι, ήλθε ένας άρχοντας, ονομαζόμενος Κουμβρίκιος. Αυτός αγωνιζόταν να ρίψει και άλλους στην ειδωλολατρία, είτε με κολακείες, είτε με απειλές.

Ο Λεύκιος παρουσιάζεται και δέρεται
Εκείνη την εποχή ήταν εκεί ο μάρτυς Λεύκιος, ένας από τους πρώτους της πόλεως. Έβλεπε τις κακώσεις και τα βάσανα των Χριστιανών και θλιβόταν. Ήταν πολύ ευσεβής. Η καρδιά του φλεγόταν από θείο ζήλο και αποφάσισε, χάριν της πίστεως του να παρουσιαστεί στον άρχοντα. Δεν μπορούσε να βλέπει να υβρίζεται ο αληθινός Θεός. Πήγε λοιπόν μια μέρα και παρουσιάστηκε στον Κομβρίκιο του είπε:
- Γιατί χάνεις την ψυχή σου, ταλαίπωρε, προσκυνώντας κωφά και αναίσθητα είδωλα; Δεν σου αρκεί να πηγαίνεις εσύ στην απώλεια, αλλά βιάζεις και άλλους να γίνονται και εκείνοι αναίσθητοι και σκληροί. Γιατί δεν θέλεις να έλθεις στο φως της αλήθειας και να αφήσεις το σκοτάδι της πλάνης και της ματαιότητας;
Όταν άκουσε αυτά ο άρχοντας, χωρίς να το περιμένει, θύμωσε πολύ και διατάζει να τον τεντώσουν κάτω και να τον δείρουν στην πλάτη αλύπητα. Ο μάρτυς δεχόταν τις πληγές γλυκύτατα ευλογώντας και ευχαριστώντας τον Θεό. Ο τύραννος βλέποντας, ότι δεν λογάριαζε καθόλου τους ραβδισμούς, διέταξε να τον δείρουν περισσότερο. Τόσον τον έδειραν ώστε το σώμα του έγινε απαλό. Τα κόκκαλα έσπασαν, οι δήμιοι κουράστηκαν. Και όμως ο Άγιος υπέμεινε.

Ο Λεύκιος αποκεφαλίζεται
Ο άρχοντας σκέφθηκε, ότι ο Λεύκιος ήλθε μόνος στα βασανιστήρια και με την υπομονή και την καρτερία, που τα υπομένει δεν ήταν δυνατόν να του αλλάξει την γνώμη. Προσποιήθηκε, λοιπόν, ότι του κάνει χάρι και του λέγει:
- Επειδή ποθείς τον θάνατο, Λεύκιε, εγώ θα του τον χαρίσω, όπως και άλλους πολλούς ομοίους σου χριστιανούς θανάτωσα.
Διέταξε, λοιπόν, να τον αποκεφαλίσουν έξω από την πόλη.

Αύριο Κύριακη 15 Δεκεμβρίου εορτάζεται η μνήμη του Αγίου Ελευθερίου

Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε τον 2o αιώνα μ. Χ. στην Ελλάδα (κατά άλλους στην Ρώμη) από πλούσιους γονείς. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος. Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Ανθία (της Ευανθίας γόνος, στιχηρό Εσπερινού) (βλέπε ίδια ημέρα) η οποία έγινε χριστιανή ακούοντας το κήρυγμα από μαθητές του Απ. Παύλου.

Διακαής πόθος της Ανθίας ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό γιό της Ελευθέριο. Ο επίσκοπος Ρώμης Ανίκητος (βλέπε 17 Απριλίου), όταν είδε τον Ελευθέριο εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του.

Σε ηλικία 15 ετών χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο, διάκονος και έπειτα από τρία χρόνια χειροτονήθηκε ιερέας. Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου του, και σε έργα φιλανθρωπίας. Αργότερα και σε ηλικία είκοσι ετών, με κοινή ψήφο κλήρου και λαού έγινε επίσκοπος Ιλλυρικού, σημερινής Αλβανίας με έδρα την Αυλώνα.

Μα χειροτονήθηκε τόσο μικρός; Στο ερώτημα δίνει απάντηση ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.... Γράφει σε υποσημείωση του Συναξαριστού του: «Ας μη θαυμάζει κανείς ότι αυτός ο άγιος χειροτονήθηκε σε ηλικία αντίθετη με τους ιερούς κανόνες της 6ης Οικ. Συνόδου και της τοπικής Συνόδου της Νεοκαισαρείας, οι οποίοι ορίζουν ότι ο διάκονος χειροτονείται στη ηλικία των 25 χρόνων, ο πρεσβύτερος στα 30 και ο επίσκοπος πάνω από 30. Αυτό έγινε γιατί ο άγιος Ελευθέριος έζησε πριν ακόμη γίνουν οι παραπάνω κανόνες, οι οποίοι έγιναν αργότερα».

Η χειροτονία του αγίου Ελευθερίου, όπως γράφει κάποιος βιογράφος του, έγινε «κατ’ οικονομίαν» Θεού, λόγω των μεγάλων αρετών και της σοφίας του με την οποία προσείλκυε στον Χριστό τους ειδωλολάτρες. Η γλυκύτητα του λόγου του, που επιβεβαιωνόταν με τα πολλά θαύματα του, έκανε αυτούς που βρίσκονταν στην πλάνη να ασπαστούν την χριστιανική αλήθεια.

Η φήμη της αρετής του Αγίου Ελευθερίου ήταν τόσο μεγάλη που έφτασε μέχρι τη Βρεττανία. Έτσι, ο βασιλιάς της, Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί. Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς τον Λούκιο με το λαό του.

Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος πληροφορήθηκε την χριστιανική δράση του Ελευθερίου διέταξε την σύλληψή του. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια ο Ελευθέριος οδηγήθηκε από τους ειδωλολάτρες στην αρένα της Ρώμης. Τα άγρια ζώα όμως δεν τον άγγιξαν, γι’ αυτό και αποκεφαλίσθηκε μαζί με την μητέρα του.

Έτσι ο Άγιος Ελευθέριος πέρασε «εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Προς Ρωμαίους, η' 21). Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του Θεού.

Η Σύναξή του τελείται στο μαρτύριο αυτού, πλησίον του Ξηρολόφου.

Ο Άγιος Ελευθέριος θεωρείται βοηθός των εγκύων γυναικών. Τους δίνει «καλή λευτεριά». Πολλές γυναίκες επικαλούνται τη βοήθεια του και ακουμπούν το εικονισματάκι του αγίου πάνω τους. Η αντίληψη αυτή αναφέρεται και σ’ ένα προσόμοιο στιχηρό της εορτής. «Τῶν ἐπιτόκων γυναίων Πάτερ κηδόμενος, ἐλευθερίαν δίδως, τῷ Ναῷ σου φοιτώσαις....», δηλαδή, Φροντίζεις Πάτερ τις έγκυες γυναίκες που καταφεύγουν στο ναό σου δίνοντας του ελευθερία....

πηγη¨ορθοδοξος συναξαριστης