Eξομολόγηση: Ηθική ή ψυχική ανάγκη ?

Έχει μέρες που σκέπτεσαι να πας να εξομολογηθείς. Ωστόσο το ερώτημα είναι, γιατί το κάνεις; Γιατί, το έχεις ανάγκη ; Μήπως κάτι δεν πάει καλά με την συνείδηση σου; Και τι θα πεις πάλι τα ίδια και τα ίδια;

Σκέψου λίγο πριν προχωρήσεις στην ανάγνωση των παρακάτω.  Εξομολογείσαι γιατί αυτά που κάνεις είναι ανήθικα; Δεν στέκουν στην συνείδηση σου ;Μήπως υπάρχει κάποιος άλλος λόγος ; Σκέψου.

Ο Λόγος που θα πρέπει να εξομολογούμαστε, είναι η διάσπαση της σχέσης μας με τον Χριστό. Εσύ μπορείς να μάλωσες με τον άνδρα σου και να του είπες μια κουβέντα παραπάνω.

Δεν έκανες κακό στον άνδρα σου μην αγχώνεσαι. Ίσα ίσα τον ευεργέτησες. Στον εαυτό σου κάνεις κακό. Εσύ προσβάλεις την σχέση σου με τον Χριστό.

Καλώς η κακώς, αυτόν ή αυτήν διάλεξες για σύζυγο.  Γιατί γκρινιάζεις τώρα; Τώρα θα πας να εξομολογηθείς και να πεις ότι φταίει ο άλλος, εκείνος ξεκίνησε την φασαρία.

Ας πάρουμε το σενάριο ότι κατηγόρησες κάποιον. Τον κατέκρινες για τα σφάλματα του. Θα πας να εξομολογηθείς, γιατί;  Επειδή τον κατέκρινες και στεναχωρήθηκες γι αυτό. Ελπίζω να μετάνιωσες.  Να καταλάβεις όμως ότι,  το ότι κατέκρινες πάει πιο μακριά. Πήρες την θέση του Χριστού και έγινες κριτής. Το ακόμη χειρότερο ; Αν είπες ψέματα είσαι και συκοφάντης. Πάλι χάλασες την μεταξύ σας σχέση.

Αυτός είναι ο σκοπός και το κέντρο της  εξομολόγησης. Ψάξε και βρες που γκρεμίζεις κάθε φορά την σχέση σου με τον Δημιουργό σου.

Δεν είναι ‘’ηθική’’ μόνο η εξομολόγηση, ούτε απαγγελία αμαρτιών, ούτε ηθική απαρίθμηση. Δεν είναι αστυνομικός ο Ιερέας, να του πεις έκλεψα, έβρισα, χτύπησα κάποιον. Με αυτόν τον τρόπο εξομολογείσαι στον αστυνομικό για θέματα που δεν τα θεωρεί αποδεκτά το κοινωνικό σύνολο και ο νόμος του κράτους. Στον Πνευματικό λες, έκλεψα και αισθάνεσαι μέσα σου ότι έκλεψες από το ταμείο του Χριστού.  Λες χτύπησα κάποιον και αισθάνεσαι ότι χτύπησες τον ίδιο τον Χριστό.  Είναι η αναγνώριση ότι ‘’αυτές τις φορές’’ στεναχώρησα τον Κύριο.  Ξέφυγα από το θέλημα Του. Ας προσπαθούμε να μην εξομολογούμαστε με βάση το τι είναι αποδεκτό από την κοινωνία και το τι δεν είναι. 

Στο μυαλό μας πάντα να είναι η σχέση ανθρώπου – Δημιουργού. Ότι μας χωρίζει από Αυτόν, αυτό είναι αμαρτία. Αυτό να εξομολογούμαστε. Φυσικά θα πούμε γενικώς τα προβλήματα μας για να χαλαρώσουμε και να ηρεμήσει η ψυχή μας. Θα πούμε τα παράπονα μας. Θα πούμε ότι τις πιο πολλές φορές φταίνε οι άλλοι για την συμπεριφορά μας. Έτσι δεν είναι ; Εμείς δεν φταίμε. Δηλαδή εντάξει φταίμε κι εμείς , αλλά τις πιο πολλές φορές, άλλοι μας σκανδαλίζουν. Μας πειράζει και ο έξω από εδώ, ε; Δεν θέλει και πολύ.

Ήταν κάποτε σε ένα μοναστήρι ένας υποτακτικός, ο οποίος πάντα δικαιολογούσε τον εαυτό του και γενικώς δικαιολογούσε τα παραπτώματα του. Παραπονιόταν πολύ. Να φταίει ο διάβολος, γκρίνιαζε. Όλο αναποδιές μου φέρνει. Πολύ με πολεμάει. Ένα βράδυ,  ( ήτανε νηστεία ), παίρνει ο υποτακτικός κρυφά ένα αυγό και ένα κουτάλι και πάει στο κελί του. Σκεφτόταν λοιπόν πως θα το έτρωγε, μιας και ήταν ωμό. Παίρνει λοιπόν το κουτάλι, βάζει πάνω το αυγό, ανάβει ένα κερί και σιγά σιγά το ζέσταινε από κάτω. Ε, κάποια στιγμή ψιλοζεστάθηκε, σπάει το τσόφλι ο υποτακτικός και το τρώει. Πηγαίνει στον Γέροντα την επόμενη μέρα και του λέει.                                      

-Να Γέροντα, χθες αμάρτησα. Έφαγα ένα αυγό.                                                                                         -Καλά πως κι έτσι, τι έγινε του απαντάει.                                                   

 -Ε να δεν ήθελε πολύ, με πολεμάει κι ο διάβολος. Και εκεί που μιλάνε, εμφανίζεται ο ίδιος ο έξω από εδώ και λέει στον Γέροντα. Ειλικρινά, μόνος του σκέφτηκε, εγώ δεν έκανα τίποτα. Tέτοιο πράγμα ούτε κι εγώ θα μπορούσα να σκεφτώ.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν από αυτήν την ιστοριούλα, ότι τις πιο πολλές από αυτές τις δικαιολογίες τις δημιουργούμε μόνοι μας. Όχι ότι δεν βάζει και ο πονηρός το χεράκι του. Αλλά κι εμείς είμαστε καμιά φορά πιο πονηροί και από τον πονηρό. 

Τρείς είναι οι εχθροί μας. Ο κόσμος, ο οποίος μας αποσπά και μας εμποδίζει με τις καθημερινές μέριμνες και την φασαρία σε αυτήν μας την προσπάθεια. Δεύτερος εχθρός είναι ο εαυτός μας, η φύση μας . Η φύση του ανθρώπου είχε πάντα ροπή προς την αμαρτία. Και τρίτος είναι ο διάβολος ο οποίος παλεύει συνεχώς να μας εξοντώσει.

Το μεγαλύτερο όπλο μας εναντίον όλων αυτών είναι το Μυστήριο της εξομολόγησης. Να προσερχόμαστε λοιπόν στην εξομολόγηση με κεντρικό άξονα της ζωής μας τον Χριστό και όχι τον κοινωνικό περίγυρο και το τι είναι αποδεκτό από την πολιτεία.       

Εξομολογούμε γιατί δεν τηρώ αυτά που ορίζει η Εκκλησία και ο Χριστός και όχι γι αυτά που δεν ορίζουν τα μέτρα και τα σταθμά του κοινωνικού συνόλου.

Εξομολογούμε γιατί έχω το θάρρος να τα βάλω με τον ίδιο μου τον εαυτό και να του πω ότι εδώ είσαι λάθος.

Εξομολογούμε γιατί δεν νοιώθω μέσα μου τον Χριστό και όταν με κοιτάω στον καθρέπτη διαφέρω από τον Αυτόν. Δεν του μοιάζω αν και προσπαθώ να γίνω μιμητής του.

Πήγαινε εξομολογήσου και άσε την ευσπλαχνία του Κυρίου να σε παρασύρει. Γέμισε λένε οι Πατέρες ο Παράδεισος , από μετανιωμένους αμαρτωλούς και αντίστροφα γέμισε η κόλαση από φαντασμένους ρασοφόρους.

Πάλεψε και θα τον βρεις τον εαυτό  σου. Ότι αμαρτία και να έκανες πήγαινε και θα λυτρωθείς. Και στο κάτω κάτω νομίζεις ότι είσαι  τόσο μεγάλος ώστε να έχεις κάνει τις μεγαλύτερες αμαρτίες του κόσμου; Αν ναι, είσαι γελασμένος! 

Η Οσία Μαρία η Αιγύπτια ήταν πόρνη κι όμως αγίασε όπως και πολλοί ακόμα Άγιοι. Όλα στα συγχωρεί ο Θεός αρκεί να το θες.

Προετοίμασε καλά πρώτα τον εαυτό σου ή διαφορετικά εξέτασε καλά ποιες είναι οι πληγές σου και μετά πήγαινε στον Πνευματικό να στις γιατρέψει. Πάντα έχει τα κατάλληλα Πνευματικά φάρμακα που πάντα βοηθούν και ξελαφρώνουν!

Μεγάλο το δώρο της εξομολογήσεως και θα πρέπει να το παίρνουμε με ταπείνωση και ευχαρίστηση. Είναι δέσμευση του Κυρίου. Όλα λέει στα συγχωρώ εκτός από το να μην εξομολογείσαι. Τα υποχρεωτικά μυστήρια της Εκκλησίας είναι τέσσερα. Το βάπτισμα μαζί και το χρίσμα. Η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία. Για το βάπτισμα και το χρίσμα δεν δυσκολεύτηκες και ιδιαίτερα. Ήρθαν έτοιμα και χωρίς κόπο όταν ήσουν μικρός. Ευχέλαιο κάνεις σπίτι σου, δεν σε δυσκολεύει ούτε αυτό.   Για τον γάμο επίσης, ε πως ανύπαντρος θα μείνεις; Στην εξομολόγηση όμως κολλάς. Εκεί θα αποκαλυφθείς και αυτό δεν σε συμφέρει ε; Μάλλον όχι. Ωστόσο εάν προσπαθείς για την ψυχή σου και θες να σωθείς πρέπει να εξομολογηθείς.  Και πρέπει γιατί εκεί θα ταπεινωθείς. Ο Χριστός υψώνει τους ταπεινούς.

Κάθισε και σκέψου, Δες αν υπάρχει μέσα σου μετάνοια και συντριβή. Γιατί χωρίς μετάνοια, δεν κάνουμε τίποτα. Πήγαινε εξομολογήσου για να καθαρίσει η ψυχή σου. Μετάλαβε την Κυριακή και…. Σώθηκες!

Γιώργος Ιωσηφίδης