ΕΣΤΩ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ

Θλιβερό,
κι απορίας άξιο:
άνθρωποι μεγαλωμένοι
μες στην Εκκλησία
από μωρά,
φτάνουν 70, 80 κι 90 ετών
κι ακόμα ψάχνουν μια ευτυχία,
μια χαρά
κι ένα νόημα.

Κι ενώ
προσμένεις ν’ αντικρίσεις
της ειρήνης το χαμόγελο
στο βλέμμα τους,
βλέπεις συχνά εκνευρισμό
και κίτρινο τοπίο
φθινοπωρινό.

Κι αναρωτιέσαι:
Πότε θε νά’ βρει
ο γέροντας αυτός
και η γερασμένη του κυρά
τον πολυτίμητο
κρυμμένο θησαυρό
και το λαμπρό
μαργαριτάρι;

Και το χωράφι αυτό
που μέσα του
το θησαυρό
κρατάει,
θα τ’ αγοράσει άραγε ποτέ
πριν να τον δω
να ξεψυχάει;..

Υγ. : Θεέ μου,
μη μ’ αφήσεις να γεράσω,
πριν τους πρόποδές Σου φτάσω!

π.Ανδρέας Κονάνος