Το πρωί αστυνομικός, το απόγευμα Ιερέας

Ενας παπάς στην υπηρεσία του νόμου λειτουργεί τα απογεύματα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ηλιούπολη, ενώ κάθε πρωί στις 7.00 βρίσκεται στο πόστο του ανθυπαστυνόμου στη Γ.Α.Δ.Α.

Οπως αναφέρει ο ίδιος o 29χρονος Κωνσταντίνος Σπανός μιλώντας στην εφημερίδα Δημοκρατία: «Από τα παιδικά χρόνια μου η Εκκλησία ήταν η πιο όμορφη εμπειρία της ζωής μου. Μάλιστα, είχα και την ιδιαίτερη ευλογία να διακονώ τον ιερέα της ενορίας μου. Παρά την αγάπη μου για την Εκκλησία, αποφάσισα αρχικά να ενταχθώ στο Σώμα της ΕΛ.ΑΣ. Μεγαλώνοντας, όμως επιθυμούσα να αφοσιωθώ όλο και περισσότερο στο έργο του Ευαγγελίου. Έτσι αποφάσισα να γίνω κληρικός».

Οσο για το πώς πήραν οι συνάδελφοί του αλλά και οι πιστοί της ενορίας τη διπλή του ζωή, αναφέρει ότι όλοι αποδέχθηκαν αμέσως την επιλογή του: «Η αγάπη και η στήριξη τους είναι ιδιαιτέρως σημαντικές. Είμαι ευγνώμων στον Θεό και τον μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, που δέχθηκε τη μορφή αυτής της διακονίας μου, στον πνευματικό μου πατέρα, στη σύζυγο και στους συγγενείς μου».

Ο Αγιασμός στη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεώς μας

Τελέσθηκε ο Αγιασμός έναρξης των μαθημάτων της Σχολής Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής «ο Άγιος Μηνάς» της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας εχθές, Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014, στον Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων.
Τον Αγιασμό τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ, ο οποίος συνεχάρη τον Διευθυντή της Σχολής κ. Γεώργιο Αποστολίδη και τους Διδασκάλους και ευχήθηκε σε όλους να τους χαρίζει ο Κύριός μας υγεία και να έχουν συνεχώς τον ζήλο να Τον υμνούν και να Τον δοξολογούν.

Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας ιδρύθηκε το έτος 1997, με Διευθυντή της Σχολής τον κ. Γεώργιο Αποστολίδη.
Στη Σχολή διδάσκονται η εκκλησιαστική αλλά και η ελληνική παραδοσιακή μουσική.
Η φοίτηση είναι δωρεάν, με διενέργεια προαγωγικών εξετάσεων στο τέλος κάθε έτους. Η διδασκόμενη ύλη είναι η καθορισμένη από το αρμόδιο Υπουργείο Πολιτισμού.

10λεπτο κύρηγμα Κυριακής 21/09/2014 - π. Βαρνάβας Γιάγκου

.Ναι!Όλα αυτά έχουν νοήμα όταν καταλάβουμε το μυστικό τους περιεχόμενο.'Οταν έχουμε αυτήν την προοπτική,της βιωματικής σχέσης με τον Θεό.Άλλιώς είναι ξερές γνώσεις του εγκεφάλου και μια καταδυνάστευση του ψυχισμού μας χωρίς καμιά προοπτική...

Ένα Κυριακάτικο απόγευμα Ιουνίου

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

Ήταν ένα από εκείνα τα απογεύματα τα οποία θα χαράμιζε μεταξύ σκέψεων και σιωπής, όμως το φως του απογευματινού ήλιου σχεδόν τον πρόσταξε να βγει για λίγο έξω στον αυλόγυρο του μοναστηριού.
Ο ουρανός ήδη είχε πάρει την κοκκινωπή του απόχρωση δίδοντας πνοές δροσιάς στα πλάσματα της φύσης.

Προχώρησε κοιτώντας τα δέντρα που χόρευαν μέσα στην ακινησία τους. Ήχοι πουλιών καλούσαν το σούρουπο να έρθει ταχύ. Κυριακάτικο απόγευμα του Ιουνίου και όλα μαρτυρούσαν μια γλυκιά απουσία…
Κατευθύνθηκε προς το καθολικό με την ελπίδα μήπως υπάρχει κάποιος προσκυνητής για να τον εξυπηρετήσει. Δεν είδε κανέναν. Στο μανουάλι έκαιγαν μερικά κεράκια, απόδειξη ότι κάποιος πέρασε από εκεί.

Ἀποφθέγματα τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Σταχυολογούμε κάποιες από τις σκέψεις του Αββά Ισαάκ του Σύρου, που καλό θα είναι να μας προβληματίσουν όλους και να γίνουν αιτία να δούμε πιο πνευματικά τα πράγματα της ζωής μας.

– Οι εντολές του Θεού είναι ανώτερες από όλους τους θησαυρούς του κόσμου και όποιος τις φυλάττει, ευρίσκει μέσα τους τον Θεό.

– Στους ανθρώπους είναι βδελυκτή η πτωχεία, στον Θεό όμως είναι πολύ περισσότερο βδελυκτή η υπερήφανη ψυχή και ο υψηλόφρων και επηρμένος νους. Στους ανθρώπους τιμάται ο πλούτος, από τον Θεό όμως τιμάται η ταπεινωμένη ψυχή!

– Απόκτησε την γλυκύτητα των χειλέων κατά τους λόγους σου και όλους τους ανθρώπους θα τους έχεις φίλους.

– Αγάπησε τους αμαρτωλούς, μίσησε όμως τα έργα τους και μην τους καταφρονήσεις για τα ελαττώματα τους, μη τυχόν και εσύ πειρασθείς με παρόμοια κακά.

– Η συνεχής μελέτη των Αγίων Γραφών γεμίζει την ψυχή με τον ακατάληπτο θαυμασμό και την θεία ευφροσύνη.

Τα ‘’καλά’’ παιδιά της Εκκλησίας και τα ‘’δήθεν εκτός της Εκκλησίας’’

Υπάρχουν πολύ καλά παιδιά τα οποία Εκκλησιάζονται, κοινωνάνε και όλα τα σχετικά κι όμως, στις παρέες τους κατακρίνουν, λογομαχούν συχνά, συκοφαντούν, μιλάνε για όλους και για όλα χωρίς να μείνει τίποτα ασχολίαστο και λόγω της όντως Εκκλησιαστικής ζωής που ζούνε, αισθάνονται και καλά ψυχολογικά.  Εντάξει σου λέει ο άλλος άνθρωπος είμαι, έχω πάθη κι εγώ. Φυσικά το ότι κάνουν Εκκλησιαστική ζωή δεν σημαίνει ότι είναι Άγιοι, ωστόσο θα περιμέναμε καλύτερη συμπεριφορά, ίσως περισσότερο Χριστιανική.

Υπάρχουν κάτι παιδιά από την άλλη, τα οποία δεν έχουν και τόσο καλή σχέση με την Εκκλησία, εννοώ πως δεν συμμετέχουν συχνά στην Θεία Λειτουργία αλλά ούτε και εξομολογούνται. Είναι τα παιδιά τα οποία θα τα δεις έξω με μηχανάκια, αυτά που βγαίνουν έξω το βράδυ και ξενυχτάνε, αυτά τα οποία περνάν απαρατήρητα, αυτά που γενικά λέμε ότι είναι άσωτα παιδιά. Δεν μιλάνε πολύ συχνά, ούτε κατακρίνουν επίσης. Δεν συκοφαντούν και δύσκολα θα κακολογήσουν άνθρωπο. Ενδιαφέρονται για τον συνάνθρωπο και μάλλον λόγω του ότι δεν εξομολογούνται, αισθάνονται την αμαρτία επάνω τους βαρύτερη.

"Ο καθένας από τους αγίους Αποστόλους είχε διαφορετικό χαρακτήρα"

Το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων

Ας πάρουμε παράδειγμα τους αγίους Αποστόλους.

Ο καθένας από τους αγίους Αποστόλους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Ο Κύριος, επειδή γνώριζε τις αδυναμίες μας, μας έδωσε Αποστόλους με διαφορετικό χαρακτήρα έτσι ώστε ο καθένας τους να είναι παράδειγμα για μας.

Για παράδειγμα ο απόστολος Πέτρος είχε δυνατή πίστη. Για την πίστη του μίλησε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας γι' αυτόν: «Σ' αυτή την πέτρα θα χτίσω την εκκλησία». Παρόλο όμως πού είχε τόση δυνατή πίστη αρνήθηκε τρεις φορές τον Κύριο. Η άρνηση του Πέτρου αποτελεί για μας τούς αδύναμους ανθρώπους δίδαγμα. Όπως βέβαια είναι γνωστό ο απόστολος Πέτρος στη συνέχεια μετάνιωσε.

Ο Χριστός θα συγχωρούσε και τον Ιούδα, αν μετάνιωνε...

Ο Ιούδας διέπραξε μεγάλη αμαρτία, όταν πρόδωσε τον Χριστό. Το έκανε, γιατί δεν είχε δυνατή πίστη και συνέχεια σκεφτόταν για τα υλικά.

Η αμαρτία της Θρησκευτικότητας - Ομιλία π. Βαρνάβα Γιάγκου

Όταν αμαρτάνουμε εύκολα φαίνεται η αμαρτία,το μεγάλο πρόβλημα είναι όταν αμαρτάνουμε "ευσεβώς".Όταν αμαρτία μας είναι η θρησκευτικότητά μας,όταν αμαρτία μας είναι η αρετή μας,όταν αμαρτία μας είναι ο φόβος της αμαρτίας

Οι «απολειφθέντες» (Τι γίνεται με αυτούς που απουσιάζουν την Κυριακή από την εκκλησία;)

Και τι γίνεται με αυτούς που απουσιάζουν την Κυριακή από την εκκλησία; Όλοι αυτοί είναι για την κόλαση και δεν υπάρχει γι’ αυτούς σωτηρία;
Ας δούμε πως αντιμετωπίζει η Εκκλησία τους απόντες. Κανένας δεν είναι για την κόλαση. Όλοι είμαστε για τον παράδεισο και, αν θέλουμε, μπορούμε να τον κερδίσουμε.

Πρόσεξε τώρα, αδελφέ μου, τα παρακάτω, για να θαυμάσεις τη φιλανθρωπία τους Θεού.
Εάν εξετάσουμε τους ανθρώπους από την εξωτερική τους στάση, θα δούμε ότι μερικοί απουσιάζουν δικαιολογημένα και μερικοί αδικαιολόγητα.
Ποιοι απουσιάζουν δικαιολογημένα; Είναι οι ασθενείες, οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι μητέρες που έχουν μωρά παιδιά ή είναι έγκυοι, οι οικογένειες που έχουν ασθενείς στο σπίτι ή ηλικιωμένα άτομα που δεν μπορούν να μείνουν μόνα τους, και πολλές άλλες περιπτώσεις που είναι ανάγκη να απουσιάσουν από την ιερή σύναξη της Εκκλησίας.
Πολλές φορές αυτοί επιθυμούν τόσο πολύ να βρίσκονται στην εκκλησία, που είναι σαν να είναι παρόντες. Παρακολουθούν τη θεία Λειτουργία από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και όσο μπορούν συμμετέχουν στη θεία Λειτουργία. Αυτοί, αν και απουσιάζουν, ωφελούνται περισσότερο από αυτούς που είναι σωματικά στην εκκλησία αλλά το μυαλό τους τρέχει εδώ και εκεί και δεν συγκεντρώνεται στη λατρεία.
Πόσο συγκινητικό είναι το ότι η αγία μας Εκκλησία τους θυμάται και τους μνημονεύει στη θεία Λειτουργία! «Μνήσθητι, Κύριε, του περιεστώτος λαού, και των δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων, και ελέησον αυτούς και ημάς κατά το πλήθος του ελέους σου». θυμήσου, Κύριε, με ευσπλαχνία τον λαό σου που βρίσκεται αυτή την ώρα στο ναό και αυτούς οι οποίοι δικαιολογημένα απουσιάζουν και δεν ήλθαν, και ελέησε και αυτούς και εμάς σύμφωνα με το πλήθος του ελέους σου.
Τώρα τι να πούμε γι’ αυτούς που δεν ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία; Γι’ αυτούς που απουσιάζουν από αμέλεια και αδιαφορία; Πρώτα να πούμε με πόση στοργή τους αντιμετωπίζει η Εκκλησία και ύστερα ποιο είναι το καθήκον μας προς αυτούς.
Η αγία μας Εκκλησία, για να μας βοηθήσει να εκκλησιαζόμαστε, καθώς έχει εξουσία από τον Θεό, αφορίζει αυτούς που απουσιάζουν αδικαιολόγητα. Πρόσεξε όμως, αδελφέ μου, για να καταλάβεις το νόημα αυτού του αφορισμού.
Ένας κανόνας της έκτης Οικουμενικής Συνόδου, ο 80ος, ορίζει, όποιος απουσιάζεις επί τρεις συνεχείς Κυριακές χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος, να αφορίζεται, δηλαδή να αποκόπτεται από την Εκκλησία και να μην έχει κοινωνία με τους άλλους πιστούς.
Αλήθεια, πόσο φιλάνθρωπος είναι ο κανόνας αυτός! Δεν αφορίζει εκείνον που απουσιάζει μία ή δύο Κυριακές χωρίς σοβαρό λόγο. Του δίνει προθεσμία. Αν απουσιάσει και Τρίτη Κυριακή, τότε τον τιμωρεί. Έχει επομένως στη διάθεσή του τρεις εβδομάδες να σκεφθεί και να μετανοήσει. Και κάτι άλλο σημαντικό. Δεν τον αφορίζει η Εκκλησία. Ο ίδιος με τον να απομακρύνεται από την Εκκλησία αφορίζει τον εαυτό του. Η Εκκλησία, για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πόσο επιζήμιο είναι να απουσιάζουμε από την ιερή σύναξη, έβαλε τον κανόνα αυτόν. Για να καταλάβουμε ότι δεν είναι ασήμαντη η απουσία μας από την Εκκλησία.
Μερικοί από αυτούς που απουσιάζουν αδικαιολόγητα προβάλλουν και την εξής αστήρικτη δικαιολογία: «Τι να κάνω στην Εκκλησία; Τα ίδια και τα ίδια ακούω πάντοτε. Εκτός αυτού δεν καταλαβαίνω αυτά που ακούω, διότι η γλώσσα είναι αρχαία».
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος απαντάει στις προφάσεις αυτές και μας λέγει: «Πώς θέλεις να καταλάβεις, αν δεν φροντίσεις να ασχοληθείς και να μελετήσεις αυτά που λέγονται στην Εκκλησία; Όσο περισσότερο συχνάζεις στην εκκλησία, τόσο περισσότερο θα τα καταλαβαίνεις. Δεν είναι λοιπόν ο λόγος που απουσιάζεις ότι δεν καταλαβαίνεις, αλλά ότι δεν ενδιαφέρεσαι να καταλάβεις». Σήμερα υπάρχουν τόσα ερμηνευτικά βοηθήματα και ο καθένας μπορεί να τα προμηθευθεί.
Πάλι ο ιερός Χρυσόστομος με τρεις λέξεις μας υποδεικνύει το χρέος μας απέναντι αυτών που απουσιάζουν: «Αναζήτησον τον απολειφθέντα», μας λέει. Ψάξε να βρεις αυτόν που απουσιάζει. Πόσο μας ελέγχουν αυτές οι τρεις λέξεις!
Πηγή: «Κάθε Κυριακή στην Εκκλησία», Αρχιμ. Γεωργίου Δ. Μπίζα, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ΑΘΗΝΑΙ

Σπάνιο Βυζαντινό χειρόγραφο Ευαγγέλιο του 12ου αιώνα επιστράφηκε στην Ελλάδα…

Η διαδρομή που είχε κάνει ένα σπάνιο βυζαντινό χειρόγραφο Ευαγγέλιο, μέχρι να επιστρέψει στη βάση του ήταν περιπετειώδης. Το 1960 είχε κλαπεί και…
είχε περιέλθει σε ιδιωτικές συλλογές, ενώ το 1983 περιήλθε στη συλλογή του Μουσείου Getty. Τώρα ήρθε ο καιρός να επιστραφεί στην Ελλάδα.

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ένα βυζαντινό χειρόγραφο, αριστούργημα του 12ου αιώνα, το οποίο προέρχεται από την Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγ. Όρους και είχε κλαπεί το 1960, είχε περιέλθει σε ιδιωτικές συλλογές και, στη συνέχεια, το 1983, αποκτήθηκε από το αμερικανικό Μουσείο J. P. Getty στην Καλιφόρνια, επαναπατρίστηκε και θα εκτεθεί από τις 15 Σεπτεμβρίου στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.

«Πρόκειται για περγαμηνό κώδικα (Τετραευάγγελο), 12ου αι. (1333), από εργαστήριο της Κωνσταντινούπολης, το οποίο αρχικώς δημοσιεύθηκε το 1895 από τον Σπυρίδωνα Λάμπρο στο «Gatalogue of the Greek Manuscripts on Mount Athos»» περιγράφει, σε χθεσινή ανακοίνωση το υπουργείο Πολιτισμού, προσθέτοντας ότι «το όνομα του γραφέα είναι Θεόκτιστος και περιέχει λαμπρή εικονογράφηση με χαρακτηριστικά παραδείγματα τους κανόνες αντιστοιχίας των ευαγγελίων, τα περίτεχνα επίτιτλα και τις μικρογραφίες των τεσσάρων Ευαγγελιστών στις προμετωπίδες των Ευαγγελίων. Σημειώνεται ότι ο 12ος αιώνας χαρακτηρίζεται από την παραγωγή πολυτελών χειρογράφων, τα οποία προορίζονταν συνήθως για μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας των Κομνηνών ή για μεγάλα μοναστήρια της Κωνσταντινούπολης».

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η ανακοίνωση αναφέρει επίσης ότι, «κατ” εφαρμογή του Πλαισίου Συνεργασίας του Μουσείου J. P. Getty με το Ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο υπεγράφη το 2011, το αμερικανικό μουσείο συμφώνησε στην παράδοση του εν λόγω χειρογράφου στο Ελληνικό Δημόσιο».

Το αριστούργημα της μεσοβυζαντινής περιόδου θα εκτεθεί αρχικώς, για σύντομο χρονικό διάστημα (15 Σεπτεμβρίου– 30 Οκτωβρίου), στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, μαζί με ένα φύλλο του χειρογράφου που εικονίζει προτομές των Δώδεκα Αποστόλων, το οποίο είχε αγοραστεί ξεχωριστά και ήταν εκτεθειμένο στο Μουσείο Κανελλοπούλου στην Αθήνα.

Μετά το πέρας της έκθεσης, το χειρόγραφο μαζί με το φύλλο του Μουσείου Κανελλοπούλου θα επιστρέψουν στη Βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Διονυσίου στο Άγιο Όρος…

Ποιο είναι το περιεχόμενο των εξομολογήσεων;

Το 99 % των εξομολογήσεων είναι αμετανοησία! Όταν έρχεται κάποιος και σου παραπονείται για τον άντρα του ,για την γυναίκα του, για τα παιδιά του και θέλει να του δώσεις...

Μόνον η αισιοδοξία μας σώζει

Μόνον η αισιοδοξία μας σώζει. Αν δεν έχουμε αισιοδοξία, δεν έχουμε πίστη. Χωρίς πίστη είμαστε σαν τα ζώα που σήμερα το πρωί σφαγιάστηκαν στο σφαγείο.  Χωρίς την αισιοδοξία, όλοι μας είμαστε ανάπηροι. Μεγαλύτερη αναπηρία έχει ο άνθρωπος χωρίς αισιοδοξία παρά ο άνθρωπος χωρίς πόδια.

 Ο Θεός εν σοφία τα πάντα έκτισε. Στο πρόσωπο του αισιόδοξου καθημερινά πέφτουν οι ακτίνες του ηλίου, του ζεσταίνουν και του φωτίζουν την ψυχή, ενώ το πρόσωπο του απαισιόδοξου μένει χωρίς τον ήλιο, με αποτέλεσμα η ψυχή του να είναι κρύα και σκοτεινή.  Ο πρώτος καθημερινά βλέπει τα λουλούδια, ενώ ο δεύτερος τον σκουπιδότοπο. Δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά δημιουργία χωρίς αισιοδοξία.

 Αδελφοί μου, ας είμαστε αισιόδοξοι. Ας ατενίσουμε τον κόσμο μας την ημέρα, ας δούμε ψηλά στον ουρανό τη νύχτα και ας έχουμε πίστη στον Θεό. Υπάρχει ο Δημιουργός, ο Πλάστης του κόσμου και Πατέρας μας. Η σκέψη αυτή, ας είναι η βάση της αισιοδοξίας μας.

Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αξίζει να περιμένεις

Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης

Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις.

Είναι ανάγκη να περιμένεις.

Εργάζεται ο Θεός.

Μόνο που έχει τους δικούς του ρυθμούς.

Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά.

Κι η φύση το ίδιο κάνει.

Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του.

Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας. Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο. Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας. Κινείται στους ρυθμούς της δικής του αγάπης και της δικής του υπομονής.