Ευτυχώς υπάρχουν...

Είναι πάντως κάποιες ψυχές
στον πλανήτη αυτό,
που χαίρεσαι να τις γνωρίζεις!

Όμορφες,
απλές,
καταδεκτικές.
Γνήσιες στο φέρσιμο,
χωρίς επιτήδευση και ψευτιά,
χωρίς αυτό το ¨δήθεν¨
που κουράζει.

Τι θα κάναμε
χωρίς αυτούς τους ανθρώπους!

Πώς θα αντέχαμε μόνο με τους ¨καλούς¨,
ατσαλάκωτους,
κουραστικούς τύπους!

Θεέ μου, λυπήσου μας,
και φύλαγέ μας από τους καλούς
με τους πολλούς κάλους.

Που νομίζουν πως έχουν ευλάβεια,
ενώ πρόκειται για βλάβη
ψυχής και σώματος.

Διότι όλα αυτά,
αφήνουν
και περίεργα σωματικά τικ .

Εκζέματα,
φαγούρες,
πονοκέφαλοι ανεξήγητοι,
πόνοι εδώ κι εκεί,
χωρίς λόγο.
Παιχνίδισμα των ματιών,
εμμονές και φοβίες,
αϋπνίες ή όνειρα περίεργα.
Ψυχοσωματικά όλα.

Κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη,
ενώ ο Χριστός μάς είπε
ότι ο δρόμος Του είναι απλός
και το φορτίο Του ελαφρύ.
Κι ότι κοντά Του
θα βρούμε ανάπαυση.

Κι ότι στενή,
είναι μόνο η πύλη!

Θεέ μου,
πόσο δύσκολο τελικά
να γίνουμε απλοί.
Κι ας ζούμε στην Αυλή Σου.

Θεέ μου,
φύλαγε τους άλλους
κι απ' τα δικά μου ώριμα πάθη.

π. Ανδρέας Κονάνος