Σκλαβιά στήν φαντασιοκρατία

Πολύ διαφημίστηκε ὁ διασκοτισμός, πού μέ σατανική πονηρία μεταμφιέ¬στηκε σέ ... διαφωτισμό. Καί ἐπειδή ἦταν καί εἶναι καί παραμένει διασκο¬τισμός, ὓστερα ἀπό τέσσερις αἰῶνες «διαφωτισμοῦ» τά ἐγκλήματα εἶναι καθημερινά, οἱ ἂνθρωποι δέν αἰσθάνονται ἀσφαλεῖς μέσα στά σπίτια τους, ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους εἶναι ἐξισωμένος μέ τόν τρόπο ζωῆς τῶν ζώων, καί ἡ κοινωνικότητα καί οἱ φυσικότητες τοῦ πλανήτη μας ὃλες καταστρέφονται μέ ἐπιταχυνόμενο ρυθμό. Εἶναι δυνατόν αὐτό τό καταστροφικό ἀποτέλεσμα, νά εἶναι ἒργο διαφωτισμοῦ; Διασκοτισμοῦ ἒργο εἶναι.
Τό καλό ἒργο ἀπό τό καλό ἀποτέλεσμα βεβιώνεται, καί τό ἀποτέλεσμα τοῦ «διαφωτισμοῦ» δέν ἒχει καμμιά σχέση μέ κάτι φωτεινό ἢ καλό. Κοι¬νωνική καί ἠθική σαπίλα, καί καταστροφή τοῦ περιβάλλοντος, εἶναι τό ἒργο καί τό ἀποτέλεσμα τοῦ «διαφωτισμοῦ». Ἡ μεγαλύτερη ἀπαταιονιά πού ἒγινε ποτέ στήν παγκόσμια ἱστορία, εἶναι ὁ «διαφωτισμός».



Γεννήθηκε στά σαλόνια τῆς Παρισινῆς ἀριστοκρατίας, ὁ «διαφωτισμός». Τά σαλόνια αὐτά δέν εἶχαν ὃμως καμμιά διαφορά ἀπό τούς οἲκους ἀνοχῆς. Ὃ¬ποια στιγμή ἢθελαν ἓνας ἂντρας καί μιά γυναῖκα ἀπό τούς παρευρισκομέ¬νους στό σαλόνι ἒμπαιναν σέ διπλανό δωμάτιο καί πόρνευαν, σάν τά ζῶα  μέσα στό πλῆθος τοῦ κοπαδιοῦ τους, καί κανένας δέν σκανδαλιζόταν, ἀφοῦ ὃλοι καί ὃλες τό ἲδιο ἒκαμναν. Γιά νά ἐπικαλύψουν λοιπόν αὐτή τήν ἠθική δυσωδία, οἱ ἀπόλυτα κτηνισμένοι τῆς τότε Παρισινῆς ἀριστοκρατίας, τήν πόλη τους τήν ὀνόμασαν πόλη τῶν φώτων καί τούς ἑαυτούς τους διαφωτιστές. Γιά τούς κτηνισμένους ὁ κτηνισμός τους εἶναι κατόρθωμα, βεβαίως, ὃπως καί γιά τούς κλέφτες ἡ κλεψιά εἶναι κατόρθωμα.
Δέν ἒχομε ἀπαίτηση, οἱ κτηνισμένοι τόν κτηνισμό τους νά μή τόν λένε δι¬αφωτισμό. Ἀφοῦ ὃλα τά καθάρματα τόν καθαρματισμό τους τόν λένε κατόρ¬θωμα, ἒτσι καί οἱ κτηνισμένοι πρέπει νά τό λένε κατόρθωμα τόν κτηνισμό τους. Αὐτό τό κταλαβαίνομε. Αὐτό πού δέν καταλαβαίνομε εἶναι τό πῶς ὁ κτηνισμός τους ἒγινε παγκόσμια δεκτός ὡς διαφωτισμός καί οἱ ἀπόλυτα κτηνισμένοι ἀναγνωρίσθηκαν διαφωτιστές. Ἀλλά κι' αὐτό δέν εἶναι τόσο περίεργο, ἀφοῦ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς σήψης, πού προωθήθηκε μέ τήν δόξα τῆς τεχνολογίας, αὐτοῦ τοῦ καταστροφέα τῆς κάθε φυσικότητας. Καί ἐνῶ ἡ καταστροφή τοῦ περιβάλλοντος καί τῆς κοινωνικό¬τητας ἐντείνεται, ὂχι μόνο δέν κατηγορεῖται, ἀλλά καί θεοποιεῖται ὁ κατα¬στροφέας. Αὐτό γἰνεται ὃμως γιά νά ἐπαληθευθοῦν τά προφητευμένα, πού θά ὁδηγήσουν τόν φυσικό κόσμο στό μέ καταστροφή τέλος του.
Ὃπως ὁ θάνατος τοῦ ἀνθρώπου προϋποθέτει τήν καταστροφή τῆς ὑγείας του, ἒτσι καί τό τέλος τοῦ κόσμου προϋποθέτει τήν καταστροφή τῆς φυσικό¬τητάς του. Καί ἀφοῦ εἶναι προφητευμένο τό τέλος τοῦ φυσικοῦ κόσμου, αὐτά τά παράλογα κάποιος πρέπει νά τά κάνει, καί αὐτός πού τά κάνει εἶναι ὁ κτηνικός «πολιτισμός», πού μέ ἀπατεονικά συνθήματα τόν ἐπέβαλαν στήν παγκόσμια κοινωνία, μέ τήν δικαιολογία τοῦ διαφωτισμοῦ. Μέ τό ἒργο τῆς τεχνολογίας θά γίνουν ὃλα τά προφητευμένα γιά τήν καταστροφή τοῦ κόσμου. Ἀλλιῶς δέν μποροῦν νά γίνουν οἱ καταστροφές, ἐπειδή τό θεῖον δημιουργεῖ, δέν καταστρέφει. Γι' αὐτό ἐπιτρέπει τήν πρόοδο τῆς τεχνολογίας, γιά νά κάνει αὐτή τό ἒργο τῆς καταστροφῆς.
Τό τέλος τοῦ κόσμου θά γίνει λοιπόν ἒτσι ὃπως τό προέβλεψαν οἱ προ¬φητεῖες. Βρισκόμαστε στήν προτελευταία ἐποχή τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, στήν ἐποχή τῆς ἠλιθιότητας, διότι προϋπόθεση τῆς καταστροφῆς εἶναι ἡ ἠλιθιότητα· Ἡ σοφία δημιουργεῖ, δέν καταστρέφει. Καί ἡ ἐποχή πού θά διαδεχθεῖ τήν ἐ¬ποχή τῆς ἠλιθιότητας εἶναι ἡ ἐποχή τῆς τρέλας, πού θά εἶναι προϊόν τῆς ἠλι¬θιότητας, που προάγεται μέ τό σύνθημα τοῦ διαφωτισμοῦ, καί βεβαιώνεται μέ τά παράλογα πού σήμερα δοξάζονται καί προτιμοῦνται.
Αὐτός λοιπόν ὁ διασκοτισμός, πού ἀπατεονικά σήμερα λέγεται διαφωτι¬σμός, γενήθηκε στά σαλόνια τῆς Παρισινῆς ἀριστοκρατίας, πού ἀνταγωνί¬ζονταν ἀποτελεσματικά τούς λεγόμενους οἲκους ἀνοχῆς. Ἧταν κοινά πορ¬νεία, καί ἀπό τούς χώρους αὐτῆς τῆς ἠθικῆς σαπίλας δέν ἦταν δυνατό νά προέλθει κάτι πού νά εἶναι φυσικά καί ἠθικά ὑγιές. Σέ τέτοιους χώρους, ὃπως τά πορνικά σαλόνια τῆς τότε Παρισινῆς ἀριστοκρατίας, μόνο ὁ κτηνι¬σμός μπορεῖ νά θριαμβεύσει. Καί αὐτό ἀκριβῶς ἒγινε, θριάμβευσε ὁ κτηνι¬σμός.
 Ἡ διαφορά τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά ζῶα, δέν βρίσκεται στό σῶμα, ἢ στήν στάση τοῦ σώματός του, ὃπως λένε οἱ ἀλῆτες τῆς δυτικῆς εὐρώπης, γιά νά δικαιολογήσουν τόν κτηνισμό τους. Στά σώματα βρίσκεται ἡ ὁμοιότητά τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν ζώων, ἀφοῦ οἱ ἂνθρωποι καί τά ζῶα ἒχουν τά ἲδια σωματικά ὂργανα. Ἡ διαφορά βρίσκεται στήν ἠθική συμπεριφορά. Ὁ πολιτι¬σμός ὃμως πού ἐπέβαλε ὁ δυτικοευρωπαϊκός κτηνισμός, καί πού ἀπατεονικά λέγεται διαφωτισμός, κατάργησε τό ἀνθρώπινο ἦθος καί ἐξíσωσε τόν ἂν¬θρωπο μέ τά κτήνη.
Γι' αὐτό λοιπόν σήμερα, ὓστερα ἀπό τέσσερις αἰῶνες «διαφωτισμοῦ», κα¬ταστρέφονται τά πάντα, πάνω στήν γῆ. Γιά βροχή πεθαμένων πουλιῶν μίλη¬σαν στίς εἰδήσεις. Τόσο προχωρημένη εἶναι πλέον ἡ καταστροφή. Καί τό πα-ράξενο εἶναι πού ἡ ἀνθρωπότητα δέν λέει νά συνέλθει. Ὃπως τό βλῆμα, πού κινεῖται πρός τήν καταστροφή του δέν μπορεῖ νά γυρίσει πίσω, ἒτσι καί ὁ σύ¬γχρονος ἂνθρωπος, δηλητηριασμένος ὃπως εἶναι ἀπό τίς ἀπατεονιές τῶν «διαφωτιστῶν», δέν ἒχει διαφορά ἀπό τό βλῆμα καί γι' αὐτό δέν μπορεῖ νά καταλάβει ὃτι ἡ πορεία πού ἀκολουθεῖ εἶναι φυσικά καί κοινωνικά καταστρο¬φική. Ἂν αὐτό δέν εἶναι ἠλιθιότητα, τί ἂλλο μπορεῖ νά εἶναι ἡ ἠλιθιότητα;
Ποιό εἶναι τό φωτεινό ἒργο τῶν διαφωτιστῶν, γιά νά δικαιολογήσει τόν τίτλο τοῦ διαφωτισμοῦ; Γιατί μιλᾶνε γιά διαφωτισμό μέ συνθήματα, καί δέν μᾶς δείχνουν κάποιο ἒργο τους φωτεινό;
Περιορίζονται σέ συνθήματα, ἐπειδή τά ἒργα τους εἶναι αἰσχρά καί κατα¬στροφικά, καί πρέπει νά τά κρύβουν πίσω ἀπό τά συνθήματα. Ἐπέβαλαν στήν παγκόσμια κοινωνία ἓνα πολιτισμό, πού ἐξίσωσε τόν ἂνθρωπο μέ τά ζῶα. Μᾶλλον δέ, τόν ἒκανε καί κατώτερο ἀπό τά ζῶα, ἐπειδή τά ζῶα εἶναι φυσιο¬λογικά στόν τρόπο τῆς ζωῆς τους. Τά ὑδρόβια ζοῦν φυσιολογικά μέσα στήν θάλασσα, ἀλλά ὁ ἂνθρωπος πνίγεται. Ἒτσι καί στόν κτηνικό πολιτισμό, πού ἐπέβαλαν στήν παγκόσμια κοινωνία, οἱ «διαφωτιστές», ἐνῶ τά ζῶα ζοῦν φυ¬σιολογικά, πνίγεται ἡ ἀνθρωπιά.
Τό χειρότερο ὃμως εἶναι ἂλλο:  Ἡ  ἒξωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Γῆ.
Ὁ τεχνολογικός πολιτισμός γιά νά ἐγκαταστήσει τά ἒργα του, κάθε χρό¬νο ἀφαιρεῖ ἀπό τήν γεωργία, δηλαδή ἀπό τό ἀπαραίτητο ἐπιβιωτικό φυσικό κεφάλαιο τῆς ἀνθρωπότητας, τεράστιες ἐκτάσεις καλλιεργήσιμης γῆς. Πῆρε τόν ἂνθρωπο ἀπό τήν ὑπαρξιακή πραγματικότητα, ὁ ἀλητισμός τῶν «διαφωτι¬στῶν», καί τόν περιόρισε στόν κόσμο τῆς φαντασίας, ἀφοῦ ὃμως πρῶτα τόν ἒκανε ἀνάξιο γιά τήν ... πραγματικότητα.
Δέν εἶναι δυνατό κάποιον πού εἶναι ἂξιος γιά τήν πραγματικότητα, νά τόν μεταθέσουν στόν χῶρο τῆς φαντασίας. Ὁ σημερινός ἂνθρωπος ὑποτάχθηκε στήν φαντασιοκρατία, ἐπειδή εἶναι ἀνάξιος γιά τήν πραγματικότητα.
Ἒχομε λοιπόν ἓνα πολιτισμό, πού βραβεύει μόνο τίς ψευτιές. Ἀφοῦ ὃλα αὐτά πού βραβεύει, ἀναγνώσματα, θεάματα καί ἀκροάματα, εἶναι προϊόντα τῆς φαντασίας. Καί ἒχουν πέραση αὐτές οἱ ἀναμφισβήτητες ψευτιές, ἐπειδή ὁ σύγχρονος ἂνθρωπος, πού καυχιέται ὃτι εἶναι προοδευτικός χρειάζεται ντάντεμα, σάν τά μικρά μωρά. Τά μικρά μωρά χρειάζονται ντάντεμα, ἐπειδή δέν μποροῦν νά διακινήσουν τήν σκέψη τους. Ἒτσι κι' αὐτοί, οἱ «προοδευ¬τικοί», ἒχουν ἀνάγκη ἀπό ντάντεμα, ἐπειδή τήν σκέψη τους τήν ἒχει παραλύ¬σει μέ τίς σατανικἐς μεθοδεύσεις της ἡ τηλεόραση. Μία τέτοια μέθοδος εἶναι ἣ γρήγορη ἐνελλαγή τῶν εἰκόνων πού προβἀλονται καί ἒτσι ἐπιβάλει ἀκινησία στήν δυνατότητα τῆς σκέψης. Γιατί ἀλλιῶν, ἂν ὁ ἂνθρωπος ἀρχόισει νά σκ'΄εγτεται, θά τούς φτύσει αὐτούς ποί ἒχουν ὁποιαδήπουε σχέση μέ αὐτά πού προβάλει ἡ τηλεόραση.
Οἱ «προοδευτικοί» ἒχουν βέβαια μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό τους καί γιά τήν ἐποχή τους. Ἀλλά, γιά νά τήν ἐπιβεβαιώσουν τήν τρέλα τους. Ἀφοῦ αὐτό ἀκριβῶς κάνει καί ὁ τρελός, ὃταν καυχιέται ὃτι εἶναι Μέγας, δηλώνει τήν μεγάλη ἰδέα πού ἒχει γιά τόν ἑαυτό του, καί δι' αὐτῆς δηλώνει τήν τρέλα του.
Προϊόντα φαντασίας, δηλαδή προϊόντα ψευτιᾶς, ἐπιλέγει διαρκῶς σήμερα καί βραβεύει ὁ κτηνικός πολιτισμός τῶν διαφωτιστῶν, ἀφοῦ βραβεύει φαν¬ταστικά θεάματα καί ἀναγνώσματα, καί ἀκροάματα. Καί οἱ κτηνισμένοι πού τά δέχονται αὐτά τά ἀναμφίβολα ψεύτικα, καυχῶνται ὃτι εἶναι διαφωτισμέ¬νοι, ἐπειδή σάν τόν τρελό δέν ἒχουν ἐπαφή μέ τήν πραγματικότητα. Ἂν τρελός εἶχε ἐπαφή μέ τήν πραγματικότητα καί καταλάβαινε τήν κατάστασή του, θά τολμοῦσε ποτέ νά καυχηθεῖ ὃτι εἶναι Μέγας Ἀλέξανδρος; Ἒτσι καί οἱ «προοδευτικοί», ἂν εἶχαν κάποια σχέση μέ τήν πραγματικότητα, θά ἒβλεπαν ὃτι κτηνισμένοι εἶναι μᾶλλον καί ὄχι διαφωτισμένοι καί δέν θά τολμούσαν νά καυχηθοῦν.
Φανταστική εἶναι σήμερα ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου ὂχι μόνο μέ τήν γνώση τοῦ ὑπάρχειν ἀλλά καί μέ τήν ἐλευθερία, καί μέ τήν ζωή, διότι δέν ξέρει τόν προορισμό τῆς ἐπίγειας ζωῆς του. Ἀφοῦ νομίζει ὃτι γεννήθηκε γιά νά πεθάνει καί νά μήν ὑπάρχει, τήν ζωή τήν δέχεται ὣς ἐργοδότη τοῦ θανάτου. Δηλαδή, γιά νά μή μείνει ἂνεργος ὁ θάνατος, ἡ ζωή τόν προμηθεύει μέ σφάγια. Καί αὐτό τό κατάντημα τό θεωροῦν κατόρθωμα, οἱ κτηνισμένοι, πού καυχῶνται ὃτι εἶναι διαφωτισμένοι καί προοδευτικοί. Δέν μποροῦν ὃμως νά κάνουν καί ἀλλιῶς, ἀφοῦ πρέπει νά δικαιολογηθοῦν στόν ... ἑαυτό τους.
Στήν κακουργία τῆς φαντασιοκρατίας λοιπόν, τήν πολύ πιό κακοῦργα ἀπό τήν Τουρκοκρατία, ἒχει σκλαβωθεῖ σήμερα ἡ ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη. Τήν κυριαρχία τῆς φαντασιοκρατίας τήν προέβλεψε ὃμως ἡ προφητεία τῆς ἀπο¬κάλυψης τοῦ Ἰωάννου, καί τήν κατηγόρησε, γιά νά πληροφορήσει καί νά προστατέψει αὐτούς πού θέλουν νά σωθοῦν. Λέγει:
«Τοῖς δέ δειλοῑς καί ἀπίστοις καί ἐβδελυγμένοις καί φονεῦσι καί πόρνοις καί φαρμακοῖς καί εἰδωλολάτραις  καί πᾶσι τοῖς ψευδέσι τό μέρος εἰς τήν λίμνην τοῦ πυρός».
Καί πᾶσι τοῖς ψευδέσι, λέγει καί τονίζει. Δηλαδή ὃλους ὃσοι ἒχουν ὁππιαδήποτε σχέση μέ τό ψέμα, τούς προειδοποιεῖ, γιά νά μή μπορεῖ κανένας νά ἐπικαλεσθεῖ ἂγνοια καί νά δικαιολογήσει τήν ἀποτυχἰα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, πού ἒχει συνέπειες παντοτινές καί ὁδυνηρές. Καί εἶναι εὐνόητη ἡ ἐνοχή: Ὃλοι ὃσοι ἒχουν ὁποιαδήποτε σχέση μέ τό ψέμα, ἐπειδή ἡ σχέση τους μέ τό ψέμα εἶναι θελημένη καί ἐπιλεγμένη, δεχόμενοι τό ψέμα, ἀρνοῦνται τήν ἀλήθεια. Καί ἐπειδή δέν ἒχουν σχέση μέ τίς ἁλήθειες καί τίς ἐλευθερίες καί τίς ἁρμονίες τῆς ζῶσας παντοτινότητας, γίνονται στοιχεῖα δυσαρμονίας, καί δι' αὐτῆς ὁδηγοῦν τήν ἐπίγεια ζωή τήν δική τους στήν ἀποτυχία τοῦ προορι¬σμοῦ της. Ἐπειδή ὃμως ἡ ἀποτυχία προϋποθέτει ἐνοχή, ὁδηγοῦν τόν ἑαυτό τους στήν λίμνη τοῦ πυρός.
Ἀλλά οἱ «διαφωτισμένοι», γνώση λένε τό: ἓνα καί ἓνα κάνουν δύο. Καί καυχῶνται ὃτι αὐτά εἶναι γνώσεις, ἐπειδή εἶναι ἀνάξιοι γιά τίς ὑπαρξιακές γνώσεις, πού ἀπαιτοῦν πτήσεις πνευματικές. Γι' αὐτό καταφεύγουν στίς γνώ¬σεις πού ἓρπουν, ἐπειδή εἶναι ἀνάξιοι γιά πνευματικές πτήσεις.
Τοῖς ψευδέσι, γενικά, καταδικάζει ἡ προφητεία. Ἐπειδή ὃλοι ὃσοι ἒχουν ὁποιαδήποτε σχέση μέ τό ψέμα, γίνονται ἒμπρακτα ἀρνητές τῆς ἀλήθειας, καί ἀρνούμενοι τήν ἀλήθεια χάνουν τήν πορεία τους πρός τήν ζῶσα ἐν ἐλευθε¬ρία καί ἁρμονία παντοτινότητα. Καί ἒτσι, μέ τήν θέλησή τους, καί γι' αὐτό καί μέ ἐνοχή δική τους στρέφονται πρός τήν ἀποτυχία τῆς σκοπιμότητας πού ὑπάρχει στήν ἐπίγεια ζωή τους, καί δι' αὐτῆς κατευθύνουν τήν ζωή τους πρός τόν τόπο τῆς ἀποτυχίας, πρός τήν κόλαση.
Αὐτοί λοιπόν οἱ ἂσχετοι μέ τίς ἀλήθειες τῆς ζωῆς, ἒγιναν διαφωτιστές, καί σπέρνουν σύγχυση στήν παγκόσμια κοινωνία. Σύγχυση πού κάνει ὃμως κακό μεγαλύτερο ἀπό αὐτό πού ἒκανε τό τσουνάμι στή νοτιοανατολική Ἀσία, πού ἒπληξε καί κατάστρεψε. Τσουνάμι κατά τοῦ ἀνθρώπου καί κατά τῆς φυσι¬κότητας καί τῆς κοινωνικότητας ἒγινε καί εἶναι πλέον ὁ «διαφωτισμός».
Ὃλα ὃσα σήμερα βραβεύει, ὁ δυτικοευρωπαϊκός κτηνικός πολιτισμός, πού παγκόσμια κυριάρχησε, ὃλα εἶναι προϊόντα τῆς φαντασίας. Γεγονός πού βε¬βαιώνει τήν ἀσχετοσύνη του μέ τίς ὑπαρξιακές ἀλήθειες, καί ὃλα ὃσα περι¬ορίζονται ὂχι μόνο στήν παραξενιά ἀλλά καί στήν ἀντικοινωνικότητα καί ἀντιφυσικότητα, λέγονται τέχνη καί μόδα. Καί αὐτό πού σήμερα καλλιεργεῖται σάν μεγάλη τέχνη καί θεωρεῖται πρόοδος, εἶναι ἡ ... γύμνωση τῆς γυναῖκας. Τήν διαπομπεύει τήν γυναῖκα ἡ γύμνια της, ἀλλά τά καθάρματα τῆς κοινωνίας πού καυχῶνται ὃτι εἶναι προοδευτικοί, μέ τήν ἀλαζονεία στήν ὁποία εἰδικεύ¬θηκαν καί ἐξαπατοῦν τήν κοινωνία, τήν ἐπιβάλουν στά παιδιά, καί ἡ κακουρ τους ξεπερνάει τήν κακουργία τοῦ Ἡρώδη. Ἀλλά λόγω τῆς ἠλιθιότητας ἀπό τήν ὁποία πάσχουν ὃλες οἱ γυναῖκες καί πού ἐπειδή πάσχουν ἀπό ἠλιθιότητα καυχῶντα ὃτι εἶναι διαφωτισμένες καί προοδευτικές, δέν τό καταλαβαίνουν καί τρέχουν πίσω ἀπό τήν μόδα, σάν τά σφάγια πού περπατῶντας πηγαίνουν στό σφαγεῖο. Ἡ διαπόμπευση τῆς γυναῖκας καί ἡ καταστροφή τοῦ φυσικοῦ καί κοινωνικοῦ περιβάλλοντος ἀποτελοῦν σήμερα τό μοναδικό ἒργο τῆς τέχνης. Καί αὐτή ἡ ἀθλιότητα θεωρεῖται κατόρθωμα, γιά νά τήν ἐπιβεβαιώσει ὃμως τήν ἐποχή μας, ὡς ἐποχή τῆς ἠλιθιότητας.  Ἀλλά εἶναι πλούσιο χρυσωρυ¬χεῖο, γιά τά παράσιτα τῆς κοινωνίας, πού λέγονται σχεδιαστές καί ἒμποροι μόδας. Τὀ χρυσοφόρο κοίτασμα του ὃμως τό ἀποτελοῦν οἱ ἠλίθιες γυναῖκες, καί ἐπειδή εἶναι ἀπόλυτα ἠλίθιες ἀγοράζουν πανάκριβα τίς παραξενιές πού λέγονται μόδα, ἐνῶ δύσκολα ἐξασφαλίζουν τήν διατροφή τους.
Αὐτό εἶναι λοιπόν τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐπί τέσσερις αἰῶνες κυριαρχίας τοῦ δυτικοευρωπαϊκοῦ διασκοτισμοῦ, πού ἀπατεονικά λέγεται διαφωτισμός, καί πού γενήθηκε στήν ἠθική διαφθορά τῶν σαλονιῶν τῆς κτηνισμένης Παρισι¬νῆς ἀριστοκρατίας. Διαφωτισμό τόν λένε ὃμως μόνο οἱ ἀπόλυτα ἠλίθιοι. Ὃσοι ἒχουν καί διατηροῦν στοιχειώδη  ἀνθρωπιά, τόν κατηγοροῦν κτηνισμό καί ὂχι διαφωτισμό.
Γιά ἐμᾶς τούς ὀρθόδοξους χριστιανούς, ἡ κυριαρχία τοῦ διαφωτισμοῦ, ἦ¬ταν γεγονός ἀναμενόμενο, ἀφοῦ ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου μᾶς πληροφο¬ρεῖ ὃτι κάποτε τό ἀντίχριστο θηρίο θά νικήσει τούς ἁγίους. Προσωρινή ὃμως θά εἶναι ἡ ἐπιτυχία του, καί γι' αὐτό δέν μᾶς τρομάζει. Ἀντιθέτως ἐπειδή ἒτσι ἐπαληθεύεται ἡ προφητεία, μᾶς βεβαιώνει καί τήν μέλλουσα ἐπαλήθευση τοῦ προφητευμένου καί ἐπεικείμενου θριάμβου τῆς ὀρθοδοξίας.
Γιάννης Μιχαηλίδης