Πότε γεννήθηκε ὁ Χριστός

Γιά ἐμᾶς τούς ὀρθόδοξους χριστιανούς δέν ἒχει καμμιά σημασία ἡ χρονολογία πού γεννήθηκε ὁ Χριστός. Αὐτό πού ἒχει σημασία καί ἀξία εἶναι τό γεγονός τῆς γέννησής Του, τό σωτήριο, ὁ λόγος Του, τό ἒργο Του, ἡ δύναμή Του. Ἐπειδή ὃμως ἡ σατανικότητα τῶν ἀντίχρι­στων, πού νομίζοντας ὃτι στό θέμα αὐτό θά βροῦν τήν εὐκαρία νά προκαλέσουν σύγχυση, καί ὃτι προσφέρεται σέ διαβολή μέ ἐπιστη­μονική στήριξη, καί ἒτσι νά διαψεύση τά γραμμένα ἱστορικά γεγονότα καί τήν Ἁγία Γραφή, ἐμεῖς γιά λόγους ἂμυνας πρέπει νά ἀσχοληθοῦμε καί μέ αὐτό τό θέμα.

Διάβασα κάποτε, σέ ἑφημερίδα, σέ καιρό χριστουγέννων, ἂρ­θρο βαρύγδουπου ἀστρονόμου, πού ἒλεγε ὃτι ὁ Χριστός γεννήθηκε τό τέσσαρα μ.χ. καί ὂχι τό ἓνα. Καί τοῦτο ἐπειδή στό τέσσαρα μ. χ. ἒγινε ἡ σύνοδος τῶν πλανητῶν. Ἡ σατανικότητα τοῦ ἀστρονόμου εἶναι εὒδηλη, ὁ λόγος του εἶναι ἀπόλυτα ἀστήρηκτος, ἀλλά ἐπειδή ὁ ἀντιχριστισμός του εἶναι προϊόν τῆς ἠλιθιότητας, καί αὐτή τήν ἠλιθι­ό­τητα τήν ἒχει προχωρημένη, ὁ ἀστρονόμος, δέν ἀντιλαμβάνεται τήν ἀνοησία του.

Σύνοδο τῶν πλανητῶν ὀνομάζουν, οἱ ἀστρονόμοι, τήν περίπτωση πού οἱ σφαῖρες ὃλων τῶν πλανητῶν βρίσκονται σέ μιά εὐθεία γραμ­μή, πού ξεκινάει ἀπό τόν ἡλιο καί ἐκτείνεται σέ σειρά, σάν τίς χάντρες τοῦ κομπολογιοῦ. Καί ἐπειδή ἡ σύνοδος τῶν πλανητῶν γίνεται σέ τακτά χρονικά διαστήματα, εἶναι γνωστό ὃτι τέτοια σύνοδος ἒγινε τό τέσσα­ρα μ. χ. Καί παρουσιάζει, λένε οἱ ἀντίχριστοι, θέαμα ὂχι συνηθισμένο καί παράξενο. Γι' αὐτό θεωρήθηκε, λένε, θεῖο σημεῖο καί ἀκολου­θή­θηκε ἀπό τούς Πέρσες μάγους.

Αὐτή τήν ἐκδοχή ὃμως μόνο κακόβουλοι καί λόγω τῆς κακοβουλίας τους ἀπόλυτα ἠλίθιοι μποροῦν νά τήν ἐπινοή­σουν, καί μόνο ἠλίθιοι νά τήν δεχ­θοῦν. Ἂς ἀντιπαρέλ­θομε τό γεγονός πού ἡ ἀξία δέν βρίσκεται στόν χρόνο τῆς γέννησης τοῦ Χρι­στοῦ, ἀλλά στόν λόγο καί στό ἒργο Του καί γι' αὐτό δέν χρειάζεται νά ξέρομαι πότε ἀκριβῶς γεννήθηκε. Ἡ σύνοδος τῶν πλανητῶν βεβαίως μπορεῖ, δέν ξέρω δέν εἶδα, νά παρουσιάζει θέαμα παράξενο καί ὂχι συνηθισμένο. Ἀλλά εἶδε ποτέ κανένας κάποιο πλα­νή­τη, ἢ κάποιο ἂλλο ἀστέρι νά κινεῖται στόν οὐρανό σέ νότια κατεύθυνση.

Ἡ κατεύθυση πού ἀκολούθησαν οἱ Πέρσες μάγοι, ξεκινῶντας ἀπό τήν Περσία καί ὁδηγούμενοι ἀπό τό ἂστρο γιά νά φτάσουν στήν Παλαιστήνη εἶναι νότια. Ὃταν ἓνας μόνο πλανήτης δέν κινεῖται σέ νότια κατεύθυνση, εἶναι δυνατόν οἱ πλανῆτες ὃλοι μαζύ, κατά τόν χρόνο τῆς συνόδου τους νά κινηθοῦν σέ τέτοια κατεύθυνση; Συνεπῶς τό ἂστρο πού ὁδήγησε τούς μάγους δέν ἦταν ὑλιγενές, ὃπως ὃλα τά φυσικά ἂστρα τοῦ οὐρανοῦ. Ἦταν ἀπό τά ἂστρα τοῦ πνευματικοῦ οὐρανοῦ.

Ἂς ἒρθομε τώρα στήν ἡμερομηνία τῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ, πού ἀμφισβητεῖται ἀπό τούς ἀντίχριστους. Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος γεννήθηκε ἓξι μῆνες γρηγορότερα ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ μέλλουσα γέν­νησή του ἒγινε γνωστή στόν πατέρα του, στόν Ζαχαρία, ὃταν ὡς ἀρχιερέας τῆς χρονιᾶς ἐκείνης μπῆκε στά ἃγια τῶν ἁγίων τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομώντος.

Ἡ εἲσοδος ὃμως τοῦ ἀρχιερέα στά ἃγια τῶν ἁγίων, γινόταν μόνο μιά φορά τόν Χρόνο. Μόνο μιά φορά τόν χρόνο ἒμπαινε ὁ ἀρχι­ερέας τῶν ἑβραίων στόν χῶρο τοῦ ναοῦ, πού τόν λέγανε «ἃγια τῶν ἁγίων». Καί αὐτό γινόταν στόν Ἑβρα­ϊκό μῆνα πού ἀντιστοιχεῖ μέ τόν σημερινό δικό μας μῆνα Σεπτέμβριο. Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος γεννήθηκε ἓξι μῆνες γρηγορότερα ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου πού ἒγινε ἓξι μῆνες μετά τόν εὐαγγελισμό τοῦ Ζαχαρία, ἒγινε τόν Μάρτιο μῆνα, καί ἀφοῦ ἡ γέννηση τοῦ προδρόμου ἒγινε τόν Ἰούνιο, ἡ γέννησή τοῡ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἒγινε τόν Δεκέμβριο μῆνα.

Αὐτά εἶναι γραμμένα, καί δέν ἀμφισβητήθηκαν οὒτε ἀπό τούς αἰρετικούς. Προφανῶς δέν ἀμφισβητήθηκαν ἐπειδή τότε τά γραμμένα εἶχαν ἰσχύ, δέν ἦσαν ἀντικείμενα σεναριογραφίας καί δέν τολμοῦσε κανένας νά τά ἀμφισβητήσει ἐπειδή ἢξερε ὃτι θά γελοιοποιηθεῖ καί θά περιφρονηθεῖ, ἐνῶ σήμερα πού δέν ὑπάρχει κανένας σεβασμός πρός τήν ἀλήθεια καί τήν πραγματικότητα, ἐπαινοῦνται οἱ πλαστογράφοι καί ψευδογράφοι, καί γι' αὐτό ἡ παγκόσμια κοινωνία εἶναι παγκόσμια ζοῦγκλα. (Καί ἀκόμα εἲμαστε στήν ἀρχή τῆς κοινωνικῆς καταστροφῆς, πού μέλλει νά μεταβάλει σέ τρελοκομεῖο τόν πλανήτη μας). Ἀκόμα καί τά προϊόντα τῆς πείρας χιλιάδων ἐτῶν, τά γραμμένα ἀπό αὐτούς πού τά ἒζησαν, σήμερα ἀμφισβητοῦνται καί διασκευάζονται, ἐπειδή βρισκόμαστε στήν ἐποχή τῆς ἠλιθιό­τητας, καί ὁλοταχῶς πηγαίνομε στήν ἐποχή τῆς τρέλας, στήν τελευταία ἐποχή τοῦ ἐπίγειου κόσμου.

Κι' ἀκόμα, λένε οἱ ἀντίχριστοι, (προφανῶς γιά νά βεβαιώσουν τήν ἠλι­θι­ότητά τους καί ἀπό ἂλλη πλευρά) ὃτι οἱ χριστιανοί ὣρισαν τήν ἡμε­ρομηνία τῶν χριστου­γέννων στίς 25 Δεκεμβρίου, ἐπειδή τότε γιόρταζαν οἱ εἰδω­λο­λάτρες τήν γιορτή τοῦ ἣλιου, γιά νά τήν ἐκτοπίσει τήν γιορτή τῶν εἰδωλολατρῶν καί νά πάρει τήν θέση καί τήν αἲγλη της. Γιά νά γίνει αὐτό ἒπρεπε λοιπόν οἱ ὁπαδοί τῶν δύο ἑορτῶν νά «μονομαχήσουν». Δηλαδή νά συγκρουσθοῦν θανάσιμα. Πῶς ἀλλιῶς ἡ γιορτή τοῦ ἣλιου, πού προστατευόταν ἀπό τήν θηριώδη κακουργία τῶν εἰδωλολατρῶν, θά παραχω­ροῦσε τήν θέση της στήν γιορτή τῶν διωκόμενων χριστι­α­νῶν. Στήν σύγκρουση ὃμως αὐτή, ἐκεῖνοι πού θά ἦσαν ἀπόλυτα ἀνίσχυροι καί ἡττημένοι, βεβαίως θά ἦσαν οἱ χριστιανοί. Μέ ποιά ἐλπίδα ἐπιτυχίας θά τήν ἀποφάσιζαν λοιπόν τήν σύγκρουση; Ποιός μπορεῖ νά κατηγορήσει ἐπιβουλία καί πονηρία στόν ἀδύναμο, γιά ἐπιλογή τῆς μεθόδου τῆς σύγκρουσης, μέ πανίσχυρο ἀντίπαλο, πού δέν παρέχει ἐλπίδα ἐπιτυχίας;

Ἡ γιορτή τῶν χριστιανῶν ἐπειδή ἦταν πνευματική, βεβαίως ἦταν δι­πλά ἀνίσχυρη, μπροστά στήν θεαματικότητα καί τίς παροχές ἀνηθι­κότητας τῆς γιορτῆς τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἀφοῦ ἀκόμα καί σήμερα, οἱ λεγόμε­νες πολιτιστικές ἐκδηλώσεις, ἐπειδή προωθοῦν τήν ἀδιαντρο­πιά καί δι' αὐτῆς τήν ἀνηθικότητα, καί δέν ἒχουν κανένα νόημα ἂλλο ἀπό τήν σκυλαδική θεαματικότητα, παρασύρουν τούς πολλούς καί τούς ἀποσύρουν ἀπό τίς χριστιανικές γιορτές. Φαντασθεῖται τί θά γινόταν τότε, πού οἱ σκυλαδικές θεαματικό­τητες ἦσαν καί προστατεύομενες ἀπό τόν νόμο. Ποῦ βρί­σκεται λοιπόν ἡ πονηρία, ἡ τό πλεονέκτημα τῆς χριστιανικῆς γιορτῆς, γιά νά ἒχει τήν ἐλπίδα νά ἐκτοπίσει τήν γιορτή τοῦ ἣλιου καί νά ἀποφασίσουν οἱ χριστιανοί τέτοια σύγκρουση;

Ἂ­ς ἒρθομε τώρα στόν μετά ἀπό αἰῶνες διαχωρισμό τῆς γιορ­τῆς τῶν Χριστουγένων ἀπό τήν γιορτή τῶν Θεοφανείων, πού τοποθέ­τησε τήν γιορτή τῶν χριστουγέννων στίς 25 Δεκεμβρίου. Ποῦ βρί­σκεται ἡ αἰτία τῆς ἀπορίας, ἢ τῆς πονηρίας γιά τό γεγονός, ἀφοῦ ὑπάρχουν τά γραπτά κείμενα πού προσδιορίζουν τήν ἡμδρομη­νολογία; Στίς εἰκο­σιτέσσαρες Ἰουνίου γεννήθηκε ὁ Πρόδρομος, ἀναντίρρητα, καί ὓστερα ἀπό ἒξι μῆ­νες, στίς εἰκοσιτέσσαρες, ξημερώνοντας ἡ εἰκο­στηπέμπτη Δεκεμ­βρί­ου γεννήθηκε ὁ Χριστός.

Οἱ κατακόμβες τῶν Κυκλάδων νήσων, μᾶς φανερώνουν τό ποῦ καί σέ ποιά κατάσταση, καί πόσο κρυφά γίνονταν τότε οἱ γιορτές τῶν χριστιανῶν, λόγω τῶν διωγμῶν καί τῶν φρικιαστικῶν βασανηστηρίων πού τούς ἒκαναν οἱ εἰδωλολάτρες. Οἱ κρυφές αὐτές καί γι' αὐτό ἂ­γνω­στες χριστιανικές γιορτές πῶς  θά ἐκτόπιζαν τίς θεματικά προβα­λό­­με­νες γιορτές τῶν εἰδωλολατρῶν;

Τίς δύο γιορτές τίς γιόρταζαν λοιπόν σέ μία μέρα, οἱ χριστιανοί, γιά νά μή δώσουν διπλό στόχο στούς διῶκτες τους.

Σέ ἓναν ἀπό αὐτούς, πού κατηγοροῦν τούς χριστιανούς, ἂν δώσει κάποιος ἓνα ράπισμα σήμερα, καί ὂχι ἠχηρό καί ὀδυνηρό, ἀλλά ἁπλά προσβλητικό, ἐπειδή τοῦ δόθηκε μέσα στόν κό­σμο, θά χαλάσει οὐρ­λιάζει διαμαρτυρόμενος. Τό ἲδιο θά κάνουν καί οἱ ἀλῆτες σημερινοί δημοσιογράφοι τῶν ΜΜΕ. Τί θά κάνει, ὃμως ἂν τοῦ βγάλουν μέ πένσα ἓνα μόνο νύχι τοῦ χεριοῦ του καί ὂχι ὃλα, ὃπως ἒκαναν οἱ εἰ­δω­­λο­λάτρες τότε στούς χριστιανούς; Τί θά κάνουν οἱ ἀλῆτες σημερι­νοί δημοσιογράφοι, ἂν ἰδοῦν ἓνα τέτοιο γεγονός νά συμβαίνει σέ ἓναν «προοδευτικό»; Καί ὃμως αὐτά τά βασανιστήρια ἦταν καθημερινά στούς τότε χριστιανούς.

Συνεπῶς, ὃταν αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα, ἐκεῖνοι πού θέλουν νά τήν διαστρέψουν μέ φαντασιοκοπήματα, τό μόνο πού θά καταφέρουν εἶναι νά γελοιοποιηθοῦν. Ἀλλωστε αὐτή ἦταν πάντα ἡ τύχη ὁλων τῶν ἠλίθιων, καί λόγω τῆς ἠλιθιότητάς τους ἀντίχριστων, πού «σέ κέντρα λακτίζουν».

Ἡ ἠλιθιότητα ἦταν πάντα, καί εἶναι καί σήμερα, χαρακτηριστικό τῶν ἀνθρώπων, πού ὃλα τά μετρᾶνε μέ μέτρο τήν δική τους δυνατότητα, καί ἐπειδή ἒτσι δέν ἀναγνωρίζουν δυνατότητα ἂλλη, ἀνώτερη άπό τήν δική τους, κλειδώνουν τό μυαλό τους καί γίνονται ἀνεπίδεκτοι μάθη­σης. Μέ ἀποτέλεσμα τήν στέρηση τῆς χάρητος, πού παρέχει ἡ πρό τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχουσα γνώση, πού αὐτή τόν ἒκανε ἂνθρωπο τόν ἂνθρωπο, καί αὐτός δέν μπορεῖ οὒτε νά τό διατηρήσει αὐτό πού αὐτή ἡ γνώση τόν ἒκανε. Καί μέ τήνσυνέπεια τῆς ἠλιθιότητάς τους, ἀπό τήν ὁποία πάσχουν, χωρίς νά τό καταλαβαίνουν καί τήν ἐπιδείχνουν, τήν ἠλιθιότητά τους, σάν νά εἶναι ὑποχρεωμένοι νά τήν ἐπιδείξουν.

Γιάννης Μιχαηλίδης