Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου(Ἀπόσπασμα ἀπό τόν λόγο στήν παρουσία τοῦ Κυρίου καί περί τῆς συντελείας καί στήν παρουσία τοῦ ἀντιχρίστου)

Ὁ ἀναιδέστατος καί φοβερός δράκοντας πρόκειται νά ταράξει ὅλη τήν κτίση καί νά βάλει δειλία καί ἀδιαφορία καί δεινή ἀπιστία στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ...διότι ἐπληθύνθη ἡ ἀσέβεια τοῦ κόσμου καί παντοῦ διάφορα κακά πράττονται.

Καί ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι θέλησαν νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τόν Θεό καί νά ἀγαπήσουν τόν πονηρό γι’αὐτό ὁ ἄχραντος Δεσπότης συνεχώρησε νά δοκιμασθοῦν διά τοῦ πνεύματος τῆς ἀποπλανήσεως. Αὐτός ὁ δράκος ὅταν δεῖ ὅτι συνταράσσεται ὅλος ὁ κόσμος καί φεύγει ὁ καθένας νά κρυφτεῖ στά ὄρη ἤ ὅτι ἄλλος πεθαίνει τῆς πείνας, ἤ ἀπό δεινή θλίψη δέν ἀντέχει, ἤ δεῖ πρόσωπα δακρυσμένα, σύσχυση λαῶν, προσκύνηση τοῦ τυράννου ὑπό πολλῶν, τή θάλασσα νά ταράζεται καί τή γῆ νά ξεραίνεται, τούς οὐρανούς νά μή βρέχουν καί τά φυτά νά μαραίνονται, τότε θά στείλει δαίμονα σέ ὅλα τά πέρατα τῆς γῆς ὥστε νά κηρύξει ὅτι φάνηκε μέγας βασιλιάς καί νά ἔρθουν νά τόν δοῦν.
Ὁ Σωτήρας Χριστός ὅμως ἐξαιτίας τῆς μεγάλης θλίψεως καί τῆς ἀνάγκης θά κολοβώσει τίς ἡμέρες συμβουλεύοντάς μας νά προσευχόμαστε νά μή γίνει ἡ φυγή σέ καιρό χειμῶνα, οὔτε ἡμέρα Σάββατο.
Τό θηρίο θέλει ὅλοι νά βαστοῦν τή σφραγίδα του. Ἀρχίζει ἀπό τή γαστέρα. Ὥστε ὅταν κάποιος στενοχωρηθεῖ μήν ἔχοντας φαΐ νά ἀναγκασθεῖ νά λάβει τή σφραγίδα του. Ὄχι ὡς ἔτυχε σέ κάθε μέρος τοῦ σώματος, ἀλλά στό δεξί χέρι καί στό μέτωπο γιά νά μήν ἔχει ἐξουσία ὁ ἄνθρωπος νά κάνει μέ αὐτό τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ μήτε στό μέτωπο νά σημειώνει τό ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου. Διότι γνωρίζει ὁ ἄθλιος ὅτι ὁ σταυρός λύνει κάθε δύναμη τοῦ ἐχθροῦ. Κάποιος πού δέν σφραγίζεται μέ τή σφραγίδα του δέν αἰχμαλωτίζεται στά φαντάσματά του.
Ὁ ἀντίχριστος θά εἶναι ταπεινός, ἥσυχος, θά μισεῖ τήν ἀδικία, θά ἀποστρέφεται τά εἴδωλα, θά προτιμᾶ τήν εὐσέβεια, θά εἶναι φιλόπτωχος, εὐκατάστατος, ἱλαρός, θά τιμᾶ τό γένος τῶν Ἑβραίων, θά ἐκτελεῖ σημεῖα καί τέρατα, θά προσπαθεῖ νά ἀρέσει σέ ὅλους, θά φαίνεται κατηφής, θά ἐξαπατᾶ τόν κόσμο ὑπό τό πρόσχημα τῆς εὐταξίας, μέχρι νά βασιλέψει. Τότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μέ μία γνώμη καί μέ μεγάλη χαρά θά τόν κηρύξουν βασιλιά.
Στή συνέχεια θά ἐμέσει τήν πικρότητά του. Θά μεταβληθεῖ καί θά γίνει πολύ αὐστηρός, σέ ὅλα ἀπότομος, ὀργίλος θυμώδης, φοβερός, ἀηδής, μισητός, βδελυκτός, ἀνήμερος, ἀναιδής, προσπαθώντας νά ρίξει τούς ἀνθρώπους στήν ἀσέβεια...
Οἱ ἄνθρωποι τότε θά πεθαίνουν ἄταφοι, θά ὑπάρχει δυσωδία στά σπίτια καί στίς πλατεῖες, πείνα, δίψα, φωνή κλαυθμοῦ, θόρυβος. Ὅσοι δέ ἔλαβαν τή σφραγίδα τοῦ θηρίου θά τοῦ λένε δός μας νά φᾶμε καί νά πιοῦμε. Μήν ἔχοντας ὅμως νά τούς δώσει θά τούς ἀποκρίνεται «ἀπό ποῦ ἔχω γιά νά σᾶς δώσω νά φᾶτε καί νά πιεῖτε;»· ὅλοι ὅσοι θά ἔχουν λάβει τή σφραγίδα του δέν θά ἔχουν μερίδιο στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Παρά ταῦτα ὁ Θεός θά στείλει τόν προφήτη Ἠλία καί τόν Ἐνώχ καί ὅσοι τούς πιστέψουν θά σωθοῦν μαζί μέ ὅσους δέν θά ἔχουν σφραγισθεῖ ἐξ ἀρχῆς ἀπό τό θηρίο.