Για τον αιφνίδιο θάνατο....

Η Εκκλησία, παρ' ότι γνωρίζει ότι ο Θεός «παίρνει» τον άνθρωπο στην καλύτερή του ώρα, απεύχεται τον αιφνίδιο θάνατο καί δέεται «υπέρ του διαφυλαχθήναι ημάς από λοιμού, λιμού, σεισμού... καί αιφνιδίου θανάτου». Δηλ. εύχεται να μας φυλάξει ο Θεός από αιφνίδιο θάνατο, επειδή συνήθως είμαστε απροετοίμαστοι γι' αυτόν. Ο Γέροντας Πορφύριος με αφορμή ένα τέτοιο αιφνίδιο θάνατο ενός αγίου ανθρώπου είχε πει: Για τρεις λόγους ο Θεός μπορεί να επιτρέψει ένα αιφνίδιο θάνατο (καρδιακή προσβολή, τροχαίο ατύχημα κ.λπ.):... α. Όταν ο άνθρωπος είναι άγιος, δηλ. ζει μία υψηλή πνευματική ζωή καί θέλει ο Θεός, για λόγους πού ο ίδιος γνωρίζει, να τον πάρει κοντά Του, ώστε να συνεχίσει να ζει αιωνίως τη μακαρία αυτή ζωή, (περίπτωση σπάνια). β. Όταν ο άνθρωπος έχει μερικά καλά, αλλά ο Θεός βλέπει ότι πρόκειται να περιπέσει σε βαριά αμαρτία εξαιτίας της οποίας θα χάσει τον Παράδεισο. Σ' αυτές τις περιπτώσεις επιτρέπει, δηλ. δεν εμποδίζει τον αιφνίδιο θάνατο, οπότε καί αυτός ο άνθρωπος για τα λίγα καλά του (καί φυσικά με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες των δικών του, όπως σημειώσαμε παραπάνω), αποφεύγει την κόλαση καί «εξασφαλίζει» τον Παράδεισο (πολύ συνηθισμένη περίπτωση). γ. Όταν ο άνθρωπος είναι αμετανόητος καί δεν ενδιαφέρεται για την ψυχή του. Σ' αυτές τις περιπτώσεις υφίσταται αιφνίδιο θάνατο σαν συνέπεια των πράξεων του καί ο Θεός δεν τον εμποδίζει, γνωρίζοντας την αμετανοησία του. (Είναι η τρίτη περίπτωση, χωρίς να μπορούμε εμείς να προσδιορίσουμε ποιος υπάγεται σ' αυτήν. Διότι δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει στις ψυχές των ανθρώπων τις τελευταίες ώρες ή καί τα τελευταία λεπτά της ώρας, πρίν παραδώσουν την ψυχή τους). Από το βιβλίο: «Λατρευτικό εγχειρίδιο» του πρεσβυτέρου Γεωργίου Σ. Κουγιουμτζόγλου – Εκδ. ΣΥΝΑΞΑΡΙ